Heinrich Kiepert

Heinrich Kiepert
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1818
Berlin

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1899
tamże

Zawód, zajęcie

geograf, kartograf

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Heinrich Kiepert: Imperia Persarum et Macedonum, 1903

Johann Heinrich Samuel Kiepert (ur. 31 lipca 1818 w Berlinie, zm. 21 kwietnia 1899 tamże) – niemiecki geograf i kartograf.

Życiorys

Od 1836 studiował na uniwersytecie w Berlinie języki starożytne (u Augusta Boeckha) i geografię m.in. u Carla Rittera[1]. We współpracy z Karlem Ritterem wydał swój pierwszy atlas: Topographisch-historischer Atlas von Hellas und den hellenistischen Kolonien[1], który przyniósł mu uznanie w dziedzinie kartografii historycznej. W latach 1841–1842 Kiepert odbył pierwszą podroż do Azji Mniejszej, a po powrocie w 1844 wydał Karte von Kleinasien und Türkisch Armenien oraz pamiętnik dokumentujący powstanie tego atlasu (1854)[1]. W 1854 został dyrektorem ds. kartografii w Bertuchsches Institut w Weimarze[1].

W 1852 objął funkcję kierownika ds. kartografii w wydawnictwie Dietrich Reimer w Berlinie[1]. W 1853 został przyjęty do Pruskiej Akademii Nauk[1]. Od 1854 był profesorem geografii na uniwersytecie w Berlinie. Po śmierci Rittera w 1859 brany pod uwagę jako jeden z jego następców (obok Heinricha Bartha i Ferdinanda Müllera), otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie geografii[1]. W 1865 objął stanowisko kierownika wydziału topografii w Urzędzie Statystycznym, co znacznie ograniczyło jego dalszą pracę kartograficzną[1]. W 1869 przyjął zlecenie sprawdzenia map przygotowywanych do pracy Napoleona III o kampaniach Cezara. W związku z tym zleceniem Kiepert został zaproszony na otwarcie Kanału Sueskiego w listopadzie 1869, jednak z przyczyn finansowych udał się tam pół roku później[1]. Następnie Kiepert pojechał dalej do Palestyny, na tereny obecnej Transjordanii aż do niezbadanych obszarów Karii, gdzie musiał przerwać podroż z powodu wojny z Francją w 1871[1]. W 1875 objął profesurę geografii na uniwersytecie w Berlinie[1]. Do Azji Mniejszej powracał jeszcze dwukrotnie (w 1886 i w 1888)[1].

Kiepert opracował m.in. jedne z pierwszych szczegółowych map etnicznych Niemiec, Austro-Węgier i Półwyspu Bałkańskiego. Pisał również podręczniki do geografii[1].

Wybrane dzieła

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Gerhard Engelmann: Kiepert, Heinrich. W: Neue Deutsche Biographie. T. 11. 1977, s. 593–594. (niem.).
  2. ↑ a b c Kiepert. W: Meyers Großes Konversations-Lexikon. T. 10. Leipzig: 1907, s. 891. [dostęp 2011-01-22].

Bibliografia

Linki zewnętrzne