Hanomag 2/10 PS – niemiecki samochód osobowy produkowany przez przedsiębiorstwo Hanomag w Hanowerze w latach 1925–1928, potocznie nazywany „Kommissbrot”.
Historia i opis pojazdu
Hanomag 2/10 PS (2 osoby/10 koni mechanicznych) to zaprojektowany przez Karl Pollicha i Fidelis Böhlera małolitrażowy samochód. Założeniem było skonstruowanie jak najtańszego prostego popularnego środka transportu[1]. Z powodu karoserii z płaskimi bocznymi ścianami, bez wystających na boki błotników, przypominającej bochenek chleba razowego, żartobliwie nazywano go „Kommissbrot” (z niem. komiśniak). Dzięki umieszczeniu silnika z tyłu, przód nadwozia był zaokrąglony[2].
Czterosuwowy jednocylindrowy silnik o pojemności 502 cm³, pozwalał na osiągnięcie przez samochód maksymalnej prędkości 60 km/h. Jednocześnie zastosowanie takiego silnika pozwalało na ograniczenie zużycia benzyny do 4 litrów na 100 kilometrów, co było rekordowym niskim zużyciem paliwa wśród wszystkich produkowanych seryjnie samochodów przed II wojną światową[3].
2/10 PS wyróżniał się nowatorską karoserią, z kabiną na całą szerokość samochodu i zintegrowanymi błotnikami, co dawało więcej przestrzeni dla kierowcy i pasażera, będącą pierwowzorem późniejszego stylu pontonowego[2]. Z uwagi na niewielki – metrowy rozstaw kół, dla uproszczenia zrezygnowano z dyferencjału[2]. Tylna oś napędzana była łańcuchem. Z przodu samochód posiadał jeden reflektor[4].
Do 1928 roku wyprodukowano łącznie 15 755 sztuk samochodu[2] o nadwoziach typu sedan, roadster, kabriolet i lando. Cena wynosiła 2300 marek[1].
Galeria
-
Hanomag 2/10 PS sedan
-
Silnik i chłodnica
-
Roadster
-
Wersja wyścigowa
-
Wersja wyścigowa z lekką karoserią wykonaną z
wikliny
Przypisy
- ↑ a b Aleksander Marian Rostocki: Historia starych samochodów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1981, s. 301.
- ↑ a b c d Halwart Schrader: Samochody świata. 100 lat dziejów. Zarys encyklopedyczny. Łódź: Res Polona, 1992, s. 60, 122. ISBN 83-7071-002-6.
- ↑ „80 Jahre Hanomag Kommißbrot: Deutschlands erster Volks-Wagen” (Horst-Dieter Görg, 2005, ISBN 3-933802-13-X).
- ↑ Gebauer/Buck: Die Fahrgestelle der Personenwagen. Stuttgart 1956.