Halina Birenbaum

Halina Birenbaum
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 września 1929
Warszawa

Dziedzina sztuki

poezja, proza

Ważne dzieła

Nadzieja umiera ostatnia

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Zasłużony dla Warszawy
Multimedia w Wikimedia Commons
Halina Birenbaum na spotkaniu z uczniami LXXV Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Warszawie (2018)

Halina Birenbaum (ur. 15 września 1929 w Warszawie) – polsko-izraelska pisarka, tłumaczka, poetka, ocalała z Holocaustu.

Życiorys

W czasie II wojny światowej przebywała początkowo w getcie warszawskim, a następnie w niemieckich obozach koncentracyjnych na Majdanku i Auschwitz-Birkenau. Podczas ewakuacji obozu szła w marszu śmierci do Wodzisławia Śląskiego[1], skąd przetransportowano ją do Ravensbrück, a następnie do Neustadt-Glewe[2][3]. W Auschwitz-Birkenau miała numer 48693[4].

Po wojnie z powodu antysemityzmu wyemigrowała z Polski do Izraela[2]. Tam założyła rodzinę i mieszka do dziś. W czasie licznych spotkań z młodzieżą m.in. polską, izraelską i niemiecką opowiada o swoich obozowych przeżyciach.

Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jej utwory były tłumaczone na kilka języków.

Odznaczenia i nagrody

W 1999 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

W 2001 roku Polska Rada Chrześcijan i Żydów przyznała Halinie Birenbaum tytuł Człowiek Pojednania 2001.

W 2015 została wyróżniona odznaką „Zasłużony dla Warszawy”[5].

W 2018 uhonorowana tytułem Honorowego Obywatela miasta stołecznego Warszawy[6].

Książki

  • Nadzieja umiera ostatnia (1967) oraz wydania późniejsze, Oświęcim: Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, 2012, ISBN 83-88526-81-2.
  • Powrót do ziemi praojców (1991)
  • Każdy odzyskany dzień (1998)
  • Wołanie o pamięć (1999)
  • Echa dalekie i bliskie. Spotkania z młodzieżą (2001)
  • Życie każdemu drogie (2005); fotografie – Adam Bujak
  • Moje życie zaczęło się od końca, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2010[7]
  • Wciąż pytają (2011)
  • Szukam życia u umarłych. Wywiad z Haliną Birenbaum, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2013 ISBN 978-83-7704-061-4
  • To nie deszcz, to ludzie. Halina Birenbaum w rozmowie z Moniką Tutak-Goll, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2019 ISBN 978-83-268-2837-9.
  • Z historii mojego życia po Zagładzie. Wspomnienia. Wydawnictwo Anna Maria Mickiewicz Literary Waves Publishing, London 2022 ISBN 978-1-4716-3460-4

Wiersze

  • Nawet gdy się śmieję
  • Nie o Kwiatach
  • Jak można w słowach

Przypisy

  1. ↑ P. Cywiński, Marsz Śmierci w pamięci ewakuowanych więźniów Auschwitz, Oświęcim 2016, s. 41.
  2. ↑ a b Na dnie piekła. Z Haliną Birenbaum rozmawia Monika Tutak-Goll. „Wysokie Obcasy (dodatek do Gazety Wyborczej)”, s. 8, 21 kwietnia 2018. 
  3. ↑ Syn, gdy miał 3 lata spojrzał na moją rękę, zobaczył numer. Z Haliną Birenbaum rozmawia Monika Tutak-Goll. „Wysokie Obcasy (dodatek do Gazety Wyborczej)”, 25 maja 2019. 
  4. ↑ a b We remember Fruma and all the anonymous victims of Auschwitz!. zchor.org. [dostęp 2018-02-17].
  5. ↑ Halina Birenbaum wyróżniona tytułem Zasłużony dla Warszawy. onet.pl, 13 października 2015. [dostęp 2017-01-28].
  6. ↑ Uchwała nr LXII/1663/2018 z 01-03-2018 w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Stołecznego Warszawy. Biuletyn Informacji Publicznej m.st. Warszawy, 2018-03-01. [dostęp 2018-03-20].
  7. ↑ Życie zaczęło się od końca. „Dziennik Polski”, 20 września 2010. [dostęp 2020-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-12)].

Linki zewnętrzne