Royal Oak

Historia
Stocznia	Deptford Dockyard
Wodowanie	1674
Zamówiony dla  Royal Navy
Royal Navy
Los okrętu	rozebrany w 1763
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1124,8 ton w 1674 1172,5 ton w 1690 1123,7 ton w 1713 1243,6 ton w 1741
Długość	38 m (125 stóp) – stępka w 1674 48,01 m (157 stóp 6 cali) – pokład działowy w 1690 45,7 m (150 stóp) – pokład działowy w 1713 46 m (151 stóp) – pokład działowy w 1741
Szerokość	12,34 m (40 stóp 6 cali) w 1674 13,51 m (44 stopy 4 cale) w 1690 12,5 m (41 stóp) w 1713 13,23 m (43 stopy 5 cali) w 1741
Zanurzenie	5,56 m (18 stóp 3 cale) w 1674 5,64 m (18 stóp 6 cali) w 1690 5,28 m (17 stóp 4 cale) w 1713 5,41 m (17 stóp 9 cali) w 1741
Napęd
żaglowy
Uzbrojenie
74 działa w 1674 70 dział od 1690 do końca służby

HMS Royal Oak – angielski (następnie brytyjski) XVII-wieczny okręt liniowy III rangi.

"Royal Oak" został zbudowany pod kierunkiem szkutnika Jonasa Shisha w stoczni w Deptford w oparciu o poprzednio istniejący "Royal Oak".

Zwodowany w 1674 "Royal Oak" nie zdążył już wziąć udziału w trzeciej wojnie angielsko-holenderskiej.

W 1690 "Royal Oak" został po raz pierwszy przebudowany w stoczni w Chatham.

Następnie okręt brał udział w wojnie o sukcesję hiszpańską, w której Anglia i jej koalicjanci starali się nie dopuścić do nadmiernego wzrostu potęgi Francji. 24 sierpnia 1704 roku w bitwie morskiej pod Malagą "Royal Oak" wchodził w skład centrum połączonej floty angielsko-holenderskiej, która odniosła strategiczne zwycięstwo nad flotą francusko-hiszpańską (bitwa była taktycznie nierozstrzygnięta, ale Francuzi wycofali się do Tulonu, a Anglicy umocnili swoje panowanie nad zdobytym niedawno Gibraltarem).

21 października 1707 roku "Royal Oak" wraz z czterema innymi okrętami Royal Navy ochraniał, składający się z kilkudziesięciu statków handlowych, konwój wiozący zaopatrzenie dla wojsk walczących w Hiszpanii. Eskadra angielska została zaatakowana i zniszczona w pobliżu przylądka Lizard przez przeważające siły francuskie, a jedynym ocalałym okrętem był "Royal Oak".

W 1713 roku "Royal Oak" został przebudowany po raz drugi w stoczni w Woolwich na podstawie wymagań standaryzacyjnych stworzonych przez Admiralicję w 1706 roku. Standaryzacja miała na celu obniżenie kosztów budowy i eksploatacji okrętów poprzez budowę statków o jednakowych parametrach.

11 sierpnia 1718 roku "Royal Oak" brał udział w zwycięskiej bitwie koło sycylijskiego przylądka Passero w ramach toczonej właśnie kolejnej wojnie przeciwko Hiszpanii.

W latach 1729–31 "Royal Oak" wchodził w skład brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej i pływał pod dowództwem kapitana (późniejszego admirała) Richarda Lestocka.

W 1737 roku "Royal Oak" został skierowany na kolejną przebudowę (na podstawie wymagań standaryzacyjnych Admiralicji z 1733 roku) do Plymouth, która zakończyła się w 1741.

Następnie "Royal Oak" ponownie stał się częścią sił brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej i brał udział w wojnie o sukcesję austriacką. 22 lutego 1744 "Royal Oak" był obecny składzie brytyjskiej floty, która poniosła strategiczną porażkę w bitwie pod Tulonem. Dowodzący niegdyś "Royal Oak" jako kapitan, obecnie wiceadmirał Richard Lestock i admirał Thomas Mathews zostali za to niepowodzenie postawieni przed sądem wojennym.

W 1756 roku "Royal Oak" został skreślony ze stanu floty i po rozbrojeniu zamieniony na hulk więzienny. Ostatecznie okręt został rozebrany w 1763 roku.

• Brian Lavery, Ships of the Line Volume I: Development of the Battlefleet 1650-1850, Naval Institutre Press, Annapolis 1986
• N.A.M. Rodger, The Command of the Ocean: A Naval History of Britain, 1649-1815, W. W. Norton & Company 2005