HMS Porlock Bay

Bliźniacza fregata HMS „Surprise” w 1946 r.
Klasa	fregata
Typ	Bay(inne języki)
Historia
Stocznia	Charles Hill & Sons(inne języki), Bristol
Położenie stępki	22 listopada 1944
Wodowanie	14 czerwca 1945
Royal Navy
Nazwa	HMS „Loch Muick” HMS „Loch Seaforth” HMS „Porlock Bay” (K650)
Wejście do służby	8 marca 1946
Wycofanie ze służby	1949
Merivoimat
Nazwa	„Matti Kurki”
Wejście do służby	19 kwietnia 1962
Wycofanie ze służby	1975
Los okrętu	złomowany w 1976
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 1600 ton pełna: 2420 t
Długość	całkowita: 93,57 metra 87,2 m między pionami
Szerokość	11,76 m
Zanurzenie	3,89 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM 2 kotły, 2 śruby
Prędkość	19,5 węzła
Zasięg	7000 Mm przy prędkości 15 węzłów
Sensory
radary Typ 276, 285, 293 sonary
Uzbrojenie
4 działa kal. 102 mm (2 x II) 6 działek plot. kal. 40 mm (2 x II, 2 x I) 6 działek plot. kal. 20 mm (2 x II, 2 x I) 1 miotacz Hedgehog 4 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga	157

HMS Porlock Bay – brytyjska, a następnie fińska fregata przeciwlotnicza z okresu zimnej wojny, jedna z 21 zbudowanych jednostek typu Bay(inne języki). Okręt został zwodowany 14 czerwca 1945 roku w stoczni Charles Hill & Sons(inne języki) w Bristolu, a w skład Royal Navy wszedł w marcu 1946 roku. W 1949 roku jednostkę wycofano ze służby i odstawiono do rezerwy. W 1962 roku fregata została zakupiona przez Fińską Marynarkę Wojenną i wcielona do służby pod nazwą „Matti Kurki”. Okręt został wycofany ze służby w 1975 roku i złomowany w roku następnym.

Projekt okrętu był ulepszoną i tańszą wersją fregat typu River, budowanych masowo z okresie II wojny światowej^[1] . Nowością, znacznie skracającą czas budowy okrętów, było przejście na sekcyjną metodę montażu kadłubów fregat, spawanych z gotowych elementów produkowanych w zakładach śródlądowych^[1] . Z zamówionych 110 jednostek tego typu 30 ukończono w wariancie przeciwpodwodnym (typ Loch(inne języki)), kolejnych 21 zbudowano jako fregaty przeciwlotnicze (Bay(inne języki)), 4 ukończono jako okręty hydrograficzne, zaś budowa 55 jednostek została anulowana^[1] [2] . Fregaty typu Bay miały wzmocnione uzbrojenie przeciwlotnicze kosztem broni przeciwpodwodnej, gdyż przeznaczone były do operowania na wodach Dalekiego Wschodu, gdzie japońskie samoloty były groźniejszym przeciwnikiem niż ich flota podwodna^[2] [3].

Przyszły HMS^[a] „Porlock Bay” zamówiony został w stoczni Charles Hill & Sons(inne języki) w Bristolu jako fregata typu Loch pod nazwą „Loch Muick” (zmienioną później na „Loch Seaforth”), lecz 27 listopada 1943 roku zamówienie zostało anulowane^[2] [4] . Zamówiony ponownie, już jako fregata typu Bay, pod nazwą „Porlock Bay” (numer stoczniowy 302)^[4] . Stępkę okrętu położono 22 listopada 1944 roku, został zwodowany 14 czerwca 1945 roku, a ukończono go 8 marca 1946 roku^[5][6]. Był pierwszym (i dotychczas jedynym) w dziejach Royal Navy okrętem noszącym nazwę „Porlock Bay”, pochodzącą od Zatoki Porlock w Kanale Bristolskim^[4] [7]. Okręt otrzymał numer taktyczny K650, a jego mottem była łacińska sentencja „Virtute et Veritate”^[4] .

Okręt był dużą fregatą, ze wzmocnionym uzbrojeniem przeciwlotniczym^[2] [3]. Długość całkowita wynosiła 93,57 metra (87,2 metra między pionami), szerokość 11,76 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra^[3][8] . Wyporność standardowa wynosiła 1600 ton, zaś pełna 2420 ton^[2] [3]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa kotły Admiralicji^[3][5]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19,5 węzła^[3][5]. Okręt zabierał zapas 730 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów^[2] [3].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch podwójnych zestawów dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XIX L/45^[2] [3]. Silne było uzbrojenie przeciwlotnicze, na które składały się dwa podwójne zestawy działek Bofors kal. 40 mm RP.50 L/60 Mark 5, dwa pojedyncze działka Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 7 oraz sześć działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 (dwa podwójne i dwa pojedyncze zestawy)^[2] [8] . Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 50 bg)^[2] [8] . Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 276, 285 i 293 oraz sonary^[2] [8] .

Załoga okrętu składała się z 157 oficerów, podoficerów i marynarzy^[3][5].

W lutym 1946 roku okręt rozpoczął próby morskie, a jego pierwszym dowódcą został por. mar. D.L. Davenport^[4] . 8 marca jednostka została formalnie ukończona i weszła w skład Royal Navy^[5][6]. W lipcu „Porlock Bay” (wraz z bliźniaczą jednostką HMS „Padstow Bay”) został wysłany na Bermudy, wchodząc w skład North America and West Indies Station^[4] [b]. We wrześniu i październiku 1946 roku okręt przebywał w Dominium Nowej Fundlandii, odwiedzając St. John’s, Halifax i Québec, powracając w listopadzie na Bermudy, gdzie trafił na remont^[4] . W grudniu 1946 roku nowym dowódcą okrętu został kmdr por. F.J. Twiss^[4] . Od stycznia do kwietnia 1947 roku fregata odbyła długi rejs, odwiedzając Veracruz, Kingston, Galveston, Mobile i Key West^[4] . Od 3 do 13 lipca jednostka wzięła udział w wizycie gubernatora Bahamów na wyspach Turks i Caicos, zaś 21 lipca została wysłana do Belize City z powodu zagrożenia możliwym atakiem Gwatemali na Honduras Brytyjski, patrolując tamtejsze wody do 7 sierpnia^[4] . Następnie okręt odbył rejs do Aruby, Barranquilli, Trynidadu i Georgetown, docierając na początku października do Miami^[4] . 7 października „Porlock Bay” powrócił na Bermudy, doznając w drodze lekkich uszkodzeń podczas przejścia przez strefę huraganu^[4] . 3 listopada 1947 roku okręt powrócił do Wielkiej Brytanii, zawijając do Devonport, cały 1948 rok spędzając w służbie ochrony rybołówstwa^[4] . W styczniu 1949 roku okręt przesunięto do rezerwy w Devonport (w lutym zmieniono numer taktyczny na F650)^[4] .

19 marca 1962 roku fregata została zakupiona przez Finlandię^[6][9]. 19 kwietnia 1962 roku okręt przyjęto w skład Fińskiej Marynarki Wojennej pod nazwą „Matti Kurki”^[8] . Jednostka pełniła funkcję okrętu szkolnego, a jego załoga została powiększona do 177 osób^[6][8] . W dniach 11-15 września 1962 roku „Matti Kurki” (pod dowództwem kmdr. por. Mattsa Vikberga) złożył wizytę w Gdyni^[10]. Jednostka ponownie odwiedziła Gdynię w dniach 10-14 lipca 1966 roku, dowodzona przez komandora Bo Gotthelma Klenberga^[11][c]. Trzeci raz fregata przebywała w Gdyni w dniach 12-15 sierpnia 1971 roku^[12]. Okręt zakończył służbę we wrześniu 1975 roku, kiedy został sprzedany^[4] [13]. Jednostka została złomowana w Helsinkach w styczniu 1976 roku^[7].

• Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
• J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
• Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Ivan Gogin: "BAY" frigates (1945 - 1949). Navypedia. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
• Ivan Gogin: "LOCH" frigates (1943 - 1945). Navypedia. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
• Ivan Gogin: MATTI KURKI frigate (1946/1962). Navypedia. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
• Geoffrey B. Mason: HMS PORLOCK BAY (K 650) - Bay-class Frigate. Naval History Homepage, 1997. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
• John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
• John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
• Mieczysław Serafin: Polska Marynarka Wojenna 1945-2007. Kronika wydarzeń. Gdynia: Zespół Redakcyjno-Wydawniczy Marynarki Wojennej, 2008. ISBN 978-83-88698-03-3.