HD 114762
Dane obserwacyjne (J2000)
|
Gwiazdozbiór
|
Warkocz Bereniki
|
Rektascensja
|
13h 12m 19,741s[1]
|
Deklinacja
|
+17° 31′ 01,63″[1]
|
Paralaksa (π)
|
0,02620 ± 0,00011″[1]
|
Odległość
|
124,50 ± 0,52 ly 38,17 ± 0,15 pc
|
Wielkość obserwowana (pasmo V)
|
7,3m[2]
|
Ruch własny (RA)
|
−581,00 ± 0,13 mas/rok[1]
|
Ruch własny (DEC)
|
1,06 ± 0,14 mas/rok[1]
|
Prędkość radialna
|
49,690 ± 0,0071 km/s[1]
|
Charakterystyka fizyczna
|
Rodzaj gwiazdy
|
gwiazda ciągu głównego
|
Typ widmowy
|
F9VgF8mF4[1]
|
Masa
|
0,84[2] M☉
|
Promień
|
1,24 ± 0,1[2] R☉
|
Metaliczność [Fe/H]
|
−0,71 ± 0,08[2]
|
Wiek
|
11,8 ± 3,9 mld lat[2]
|
Temperatura
|
5934 ± 80 K[2]
|
Alternatywne oznaczenia
|
|
HD 114762 – gwiazda ciągu głównego, położona w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki. Jest gwiazdą potrójną.
Główna gwiazda układu to białożółta gwiazda ciągu głównego, należąca do typu widmowego F[1]. Ma promień 1,24 razy większy od Słońca i temperaturę ok. 5930 K. Jej masa jest równa około 0,84 masy Słońca, o niższej metaliczności[2].
Jej widoczna towarzyszka HD 114762 B jest słabą gwiazdą typu widmowego M6, oddaloną o około 3 sekundy kątowe[3][4].
W 1989 wykryto sygnał zmian prędkości radialnej, pochodzący od krążącego bliżej obiektu HD 114762 b. Wynikająca z niego masa minimalna obiektu pozwalała, żeby był to pierwszy znany brązowy karzeł lub nawet planeta pozasłoneczna[5][6]. Późniejsze wyznaczenie nachylenia orbity wykluczyło jego planetarną naturę – jest to trzecia gwiazda układu[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h HD 114762 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e f g HD 114762 Ab w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
- ↑ HD 114762 B w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ Mason et al.: WDS J13123+1731A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
- ↑ David W.D.W. Latham David W.D.W. i inni, The unseen companion of HD114762: a probable brown dwarf, „Nature”, 339, 1989, s. 38–40, DOI: 10.1038/339038a0, Bibcode: 1989Natur.339...38L [dostęp 2022-03-22] (ang.).
- ↑ HD 114762 b w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ F.F. Kiefer F.F. i inni, Determining the true mass of radial-velocity exoplanets with Gaia, „Astronomy and Astrophysics”, 645, 2021, A7, DOI: 10.1051/0004-6361/202039168 [dostęp 2022-03-22] (ang.).