PROFILPELAJAR.COM

Grzegorz Tkaczyk
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1980 ; Warszawa
Wzrost	194 cm
Pozycja	środkowy rozgrywający; lewy rozgrywający
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Aktualne na: 20 września 2020. ; ↑ Aktualne na: 8 kwietnia 2012. ;
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Mistrzostwa świata
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Grzegorz Tkaczyk (ur. 22 grudnia 1980 w Warszawie) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji środkowego lub lewego rozgrywającego, były reprezentant Polski (od 2000 do 2012, w tym 2004-2008 kapitan drużyny narodowej), uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008) i wicemistrz świata z 2007. Od 1 lipca 2011 zawodnik Vive Targów Kielce. Po wygraniu Ligi Mistrzów 29 maja 2016 ogłosił zakończenie kariery. Laureat Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2007 (zajął w nim 9 miejsce).

Kariera

Początki

Przygodę z piłką ręczną rozpoczął w szkole podstawowej na rodzinnym Targówku. Nauczycielem wychowania fizycznego był w niej Witold Rzepka, pełniący wówczas również obowiązki drugiego trenera piłkarzy ręcznych Warszawianki. Dlatego, prowadzone przez niego grupy – zarówno na lekcjach wychowania fizycznego, jak i podczas zajęć SKS – najczęściej grywały w szczypiorniaka. Początkowo młody Tkaczyk traktował je jako zabawę, jednak z czasem – z uwagi na spory talent do tej dyscypliny – zaczął równolegle uczęszczać na treningi drużyny młodzieżowej Warszawianki. Sukcesy odnoszone zarówno w rozgrywkach międzyszkolnych, jak i turniejach juniorów spowodowały, iż z czasem został włączony do kadry seniorskiej pierwszego zespołu swego klubu.

Klubowa

W barwach Warszawianki zadebiutował w polskiej ekstraklasie i dość szybko stał się podstawowym graczem drużyny. W jej barwach wywalczył wicemistrzostwo (sezon 2001/2002) oraz Puchar Polski (sezon 2001/2002). To były dwa pierwsze i jednocześnie ostatnie trofea zdobyte przez Tkaczyka w Polsce. Od końca lat 90. rozwój jego talentu bacznie obserwowali skauci kilku klubów niemieckich. Najkonkretniejsi okazali się działacze Magdeburg Gladiators, którzy za 150 000 złotych pozyskali 20-letniego wówczas Polaka, a umowę asygnowano półtora roku przed faktycznym przejściem Tkaczyka do Magdeburga. Występy w tym zespole (ówczesnym triumfatorze Ligi Mistrzów) Grzegorz rozpoczął w sezonie 2002/2003 i po niedługim czasie stał się jedną z gwiazd Bundesligi. W pierwszym sezonie w elicie wystąpił we wszystkich 34 meczach, a ze 119 golami został czołowym strzelcem swojej ekipy, która wywalczyła brązowy medal. W rozgrywkach 2003/2004 ustanowił własny rekord Bundesligi – 178 bramek. Przez 6 lat gry dla „Gladiatorów” głównym problemem był brak trofeów (jedyny wymierny to Puchar EHF 2006/2007). Wówczas w Magdeburgu występowali również Karol Bielecki i Bartosz Jurecki, a funkcję trenera pełnił Bogdan Wenta. W połowie sezonu 2007/2008 wraz z Bieleckim otrzymał propozycję transferu do Rhein-Neckar Löwen i 15 grudnia 2007 podpisał – obowiązujący do 30 czerwca 2011 – kontrakt z tym klubem^[1]. Do Mannheim przeprowadził się przede wszystkim w nadziei na odnoszenie większej liczby sukcesów, jednak i tym razem lista znacznych drużynowych osiągnięć ograniczyła się do brązowego medalu Bundesligi (2008/2009) oraz dojścia do finałów: Pucharu Niemiec (2009/2010) i Pucharu Zdobywców Pucharów (2007/2008). To jednak w barwach „Lwów” zdobył swojego 1000 gola w Bundeslidze, co w 45-letniej historii niemieckiej ekstraklasy udało się zaledwie kilkudziesięciu zawodnikom (w tym 4 Polakom) – 9 lutego 2011 w 42. minucie meczu 20. kolejki z HSG Ahlen-Hamm (33:28)^[2]. Po wielu tygodniach rozmów z władzami Vive Targów Kielce na temat przejścia do tego klubu, ostatecznie 13 lutego 2011 podpisał – obowiązujący od 1 lipca 2011 – trzyletni kontrakt i od sezonu 2011/2012 powrócił do polskiej ekstraklasy^[3].

Reprezentacyjna

W pierwszej reprezentacji Polski zadebiutował tuż przed 20 urodzinami (20 grudnia 2000 w zremisowanym 23:23 towarzyskim meczu przeciwko Czechom), dotychczas rozgrywając w niej 159 oficjalnych meczów i zdobywając 549 bramek. W 2004, nowy selekcjoner kadry Bogdan Wenta, powierzył niespełna 24-letniemu Tkaczykowi obowiązki jej kapitana (Grzegorz pełnił ją przez niemal 4 lata, aż do czasu zawieszenia gry w drużynie narodowej). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata (za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi^[4]) oraz Superpuchar. Na przełomie maja i czerwca 2008 dowodził drużyną, która podczas turnieju kwalifikacyjnego we wrocławskiej Hali Stulecia wywalczyła awans na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, a 20 sierpnia 2008 po dramatycznym spotkaniu z Islandią (30:32) odpadła w ćwierćfinale. 7 października 2008 - ze względów rodzinnych - oficjalnie ogłosił decyzję o czasowym zawieszeniu gry w kadrze (choć nieoficjalnie było o tym wiadomo w sierpniu, tuż po zakończeniu turnieju olimpijskiego)^[5], natomiast 2 lutego 2009 zapowiedział, że po powrocie do zdrowia wróci do drużyny narodowej^[6]. 28 października 2010 na Hali Torwar w rodzinnym mieście – po ponad dwóch latach nieobecności – ponownie wystąpił w reprezentacji Polski (w wygranym 23:15 meczu z Ukrainą w ramach eliminacji do ME 2012). 25 lutego 2012 po raz drugi ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej, co miało nastąpić po Igrzyskach w Londynie. Jednak na skutek niezakwalifikowania się „biało-czerwonych” do turnieju olimpijskiego, ostatni mecz w reprezentacji rozegrał podczas turnieju kwalifikacyjnego w Alicante (8 kwietnia 2012, w przegranym 33:22 spotkaniu z Hiszpanią). Na skutek przedwczesnego zakończenia kariery przez Bartłomieja Jaszkę i poważnej kontuzji Mariusza Jurkiewicza, w maju 2015 selekcjoner Michael Biegler zaczął namawiać Tkaczyka na czasowy powrót do reprezentacji^[7]. Podczas rozgrywanych w Polsce Mistrzostw Europy 2016 pojawił się bowiem problem z pozycją środkowego rozgrywającego. Na początku października 2015 zawodnik ogłosił, że zamierza ponownie powrócić do kadry na ten turniej^[8]. Zgodnie z ustaleniami, przygotowania do imprezy miał zacząć podczas grudniowego zgrupowania. Jednak na skutek poważnej kontuzji barku - której doznał w listopadowym meczu z Orlen Wisłą Płock^[9] - został wyłączony z gry do końca sezonu 2015/2016, w związku z czym powrót do reprezentacji nie doszedł do skutku^[10].

Osiągnięcia

Reprezentacyjne

Mistrzostwa Świata

(2007)

Superpuchar

(2007)

Klubowe

Mistrzostwa Polski

(z Vive Kielce: 2012, 2013, 2014, 2015, 2016)
(z KS Warszawianka: 2002)
(z KS Warszawianka: 1999)

Puchar Polski

(z KS Warszawianka: 2002, z Vive Kielce: 2012, 2013, 2014, 2015, 2016)

Superpuchar Europy

(2002)

Liga Mistrzów

(z Vive Tauron Kielce

2016)
(z Vive Targi Kielce: 2013, 2015)

Puchar EHF
(z Rhein-Neckar Löwen 2007)

Puchar Europy
(z SC Magdeburg 2005)

Mistrzostwa Niemiec
(z SC Magdeburg 2003, 2005, z Rhein-Neckar Löwen: 2009)

Wyróżnienia

Laureat Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2007 (9 miejsce)
Złoty Krzyż Zasługi (wręczony 5 lutego 2007)
Najlepszy zawodnik Bundesligi sezonu 2003/2004^{[potrzebny przypis]}

Bilans klubowy w rozgrywkach ligowych

Sezon	Klub	Liga	Mecze	Bramki
1999/2000	Warszawianka	Ekstraklasa	32	147
2000/2001	Warszawianka	Ekstraklasa	30	168
2001/2002	Warszawianka	Ekstraklasa	30	198
2002/2003	SC Magdaburg	Bundesliga	34	119
2003/2004	SC Magdeburg	Bundesliga	31	178
2004/2005	SC Magdeburg	Bundesliga	24	97
2005/2006	SC Magdeburg	Bundesliga	32	161
2006/2007	SC Magdeburg	Bundesliga	33	147
2007/2008	SC Magdeburg	Bundesliga	15	57
2007/2008	Rhein-Neckar Löwen	Bundesliga	18	76
2008/2009	Rhein-Neckar Löwen	Bundesliga	23	74
2009/2010	Rhein-Neckar Löwen	Bundesliga	11	28
2010/2011	Rhein-Neckar Löwen	Bundesliga	31	115
2002-2011	Łącznie	Bundesliga	252	1052
2011/2012	Vive Targi Kielce	Superliga	22	66

Bilans w reprezentacji seniorskiej

Rok	Liczba meczów	Liczba bramek
2000	3	9
2001	7	23
2002	17	59
2003	17	96
2004	11	51
2005	7	26
2006	17	57
2007	20	60
2008	26	82
2009	-	-
2010	3	4
2011	16	49
2012	13	34
2013	-	-
2014	-	-
2015	-	-

Życie prywatne

Urodził się i dorastał na warszawskim Targówku. Syn Zygmunta i Marii^[11]. Absolwent LXXVI Liceum Ogólnokształcącego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Rozpoczął studia ekonomiczne, jednak obecnie chwilowo je zawiesił. Od 2003 żonaty (z Kingą), 20 maja 2008 w Niemczech na świat przyszło ich dziecko (syn Mateusz).

Był ekspertem i komentatorem serwisu streamingowego Viaplay Polska podczas Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn, odbywających się w styczniu 2023 w Polsce i w Szwecji^[12].