Grażyna Borkowska (ur. 11 kwietnia 1956 w Szczecinie) – profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Badań Literackich PAN. Zajmuje się przede wszystkim historią literatury od XIX do dziś, teorią literatury, w tym szczególnie krytyką feministyczną. Jest kierownikiem studiów doktoranckich[1]. Redaktor naczelna „Pamiętnika Literackiego”[2], wieloletnia współpracowniczka czasopisma „Res Publica Nowa”[3].
Od 2019 członkini Zespołu Nazewnictwa Miejskiego w Urzędzie m.st. Warszawy[4][5].
Wybrane publikacje
- Dialog powieściowy i jego konteksty (na podstawie twórczości Elizy Orzeszkowej), Wrocław 1988;
- Cudzoziemki. Studia o polskiej prozie kobiecej, Warszawa 1996;
- Pozytywiści i inni, Warszawa 1996;
- Maria Dąbrowska i Stanisław Stempowski, Kraków 1999;
- Pisarki polskie - od średniowiecza do współczesności. Przewodnik (wraz z M. Czermińską i U. Phillips), Gdańsk 2000;
- Nierozważna i nieromantyczna. O Halinie Poświatowskiej, Kraków 2001.
Przypisy
Bibliografia
- Barbara Marzęcka, Borkowska Grażyna, w: Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobiliograficzny, tom I (opracował zespół pod redakcją Alicji Szałagan), Warszawa 2011, s. 45–49
Identyfikatory zewnętrzne: