Granica międzypaństwowa

Państwa graniczące	Indonezja  Papua-Nowa Gwinea
Okres istnienia	od 1949[1]
W obecnym przebiegu
Długość	820 km

Granica indonezyjsko-papuańska – granica państwowa, pomiędzy Indonezją oraz Papuą-Nową Gwineą, ciągnąca się na długości 820 km przez wyspę Nowa Gwinea.

Granica powstała w 1848 roku, a w obecnym kształcie istnieje od roku 1949. Jest to spadek po okresie kolonializmu; pierwotnie oddzielała Holenderskie Indie Wschodnie od terytoriów skolonizowanych przez Wielką Brytanię (terytorium Papui) i Niemcy (Ziemia Cesarza Wilhelma), a później zależnych od Australii (Nowa Gwinea Australijska)^[1]. Jest jedyną lądową granicą państwową kraju leżącego w Oceanii.

Granica zaczyna swój bieg na północy, u wybrzeży Oceanu Spokojnego i biegnie po linii prostej wzdłuż południka 141°E. W miejscu, gdzie ów południk przecina rzekę Fly, granica biegnie dalej jej korytem w kierunku południowym, wracając znów do południka 141°E. Dalej granica znów biegnie po linii prostej do wybrzeża Morza Arafura, jednakże około 2 km na wschód od wspomnianego południka.