Granat nasadkowy – granat miotany za pomocą małej nasadki umieszczonej u wylotu lufy broni strzeleckiej, na którą jest on nasadzany.

Energia odpalonego naboju wyrzuca granat na dystans większy niż byłoby to możliwe przy klasycznym rzucie. Wyposażone są w statecznik i brzechwy. Rolę nasadki do wystrzeliwania granatów może spełniać również odpowiednio przystosowany tłumik płomieni. Granaty nasadkowe mogą być miotane za pomocą naboi ślepych lub ostrych (granaty wyposażone w pułapkę kulową).

Podział na przykładzie polskich G.N.:

• Granat nasadkowy przeciwpancerny np. PGN-60,
• Granat nasadkowy odłamkowy np. F-1N-60, KGN
• Granat nasadkowy przeciwpancerno-odłamkowy np. GNPO,
• Granat nasadkowy zapalający np. NGZ-93,
• Granat nasadkowy dymny np. NGD-93,
• Granat nasadkowy oświetlający np. NGOS.

W czasie II wojny światowej Niemcy opracowali unikatowy granat nasadkowy dla przeciwpancernej armaty 37 mm, zwany Stielgranate 41.

• granatnik nasadkowy
• granat karabinowy

Zobacz hasło granat nasadkowy w Wikisłowniku

• Martin J. Dougherty: Broń strzelecka od roku 1860 do współczesności. Bremen: MAK, 2010, s. 196-197. ISBN 978-3-939991-73-1.