Karierę zaczynał w bardzo znanej szkółce piłkarskiej West Hamu. 1 sierpnia 2001, w wieku 16 lat, podpisał swój pierwszy, 3-letni kontrakt zawodowy z popularnymi "Młotami". W drużynie seniorów rozegrał 15 spotkań, a następnie został wypożyczony do Millwall. Na wypożyczeniu zagrał w zaledwie 8 spotkaniach, ale i to nie przeszkodziło w odkryciu w nim wielkiego talentu.
Chelsea
Zainteresował się nim ówczesny trener ChelseaClaudio Ranieri. Natychmiast ściągnął on młodego piłkarza na Stamford Bridge. Johnson oficjalnie podpisał wart 6 milionów funtów kontrakt 15 sierpnia 2003 r.
Zawodnik nie był wystawiany w podstawowej jedenastce ani za czasów Ranieriego ani też Mourinho. W barwach The Blues rozegrał 41 spotkań ligowych strzelając trzy gole.
Portsmouth
Z powodu braku miejsca w pierwszej jedenastce, a nawet na ławce rezerwowych piłkarz postanowił przejść na rok wypożyczenia do rywala The Blues w lidze – Portsmouth. Po sezonie spędzonym na wypożyczeniu postanowił związać się z klubem na stałe. 31 sierpnia podpisał wart 4 miliony funtów 4-letni kontrakt.
Johnson znalazł się w drużynie roku sezonu 2008-2009 angielskiej Premier League.
Liverpool
22 czerwca 2009 Liverpool F.C. ogłosił zakup Glena Johnsona z Portsmouth. Piłkarz zadebiutował w pierwszej drużynie 16 lipca w meczu sparingowym z St. Gallen, który zakończył się remisem 0:0. Gracz wszedł na boisko w drugiej połowie[2]. W lidze debiut zaliczył 16 sierpnia w meczu z Tottenhamem Hotspur. Pierwszego gola w barwach The Reds zdobył 19 sierpnia, gdy w ligowym debiucie na Anfield bramkarza Stoke City pokonał strzałem „nożycami” z kilku metrów. Liverpool wygrał ten mecz 4:0.
12 lipca 2015 roku przeniósł się do Stoke City, podpisując dwuletni kontrakt[4].
Reprezentacja
W latach 2000–2003 zaliczył 14 występów w reprezentacji Anglii U-21. W seniorskiej kadrze zadebiutował 18 listopada 2003 w meczu przeciwko Danii wchodząc w 16. minucie za kontuzjowanego Gary’ego Neville’a.
Po słabym występie w towarzyskim meczu przeciwko Danii w sierpniu 2005 stracił swoją pozycję w reprezentacji na rzecz Luke’a Younga. Nie był powoływany ani przez Svena Görana Erikssona ani przez jego następcę, Steve’a McClarena.
W styczniu 2008 został wystawiony w pierwszej jedenastce kadry prowadzonej przez Fabio Capello w wygranym 2:0 mecz z Andorą. Od tamtej pory regularnie otrzymuje powołania na mecze reprezentacji. W kolejnym meczu z Andorą, rozegranym 10 czerwca 2009 r., zaliczył 4 asysty, odczuwalnie przyczyniając się do wygrania tego spotkania 6:0 przez Anglię, i został wybrany graczem meczu.
