Urodził się 20 lipca 1748 roku w Rzymie, jako syn Angela Gabrielliego i Cateriny Trotti[1]. Studiował prawo a 16 marca 1800 roku przyjął święcenia diakonatu[1]. Osiem dni później przyjął święcenia prezbiteratu[2]. 23 lutego 1801 roku został kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Tommaso in Parione[2]. 11 stycznia 1808 roku został wybrany biskupemSenigallii, a 14 lutego przyjął sakrę[2]. Podczas francuskiej okupacji Rzymu, został aresztowany i osadzony w Novarze i Mediolanie, a w 1809 roku został przewieziony do Francji wraz z Piusem VII[1]. Za odmowę uczestnictwa w ślubie Napoleona i Marii Ludwiki, wraz z dwunastoma innymi kardynałami, został pozbawiony beneficjów i godności kardynalskiej[1]. W latach 1814–1820 pełnił rolę prefektaKongregacji Soborowej, a w 1816 roku zrezygnował z zarządzania diecezją[2]. Od 1820 roku był kardynałem prodatariuszem apostolskim i pełnił tę rolę do śmierci, która nastąpiła 26 września 1822 roku w Rzymie[1].
Przypisy
↑ abcdeGiulio Gabrielli. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-10-01]. (ang.).
