gis-moll – gama muzyczna oparta na skali molowej, której toniką jest gis. Gama gis-moll w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: gis, ais, h, cis, dis, e, fis. W zapisie tonacji gis-moll występuje pięć krzyżyków.

Gama gis-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

Gama gis-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy gis-moll naturalnej):

Równoległą gamą durową jest H-dur^[1], jednoimienną durową – Gis-dur.

Tonacja w praktyce muzycznej rzadko używana.

Nazwa gis-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (gis), trzeciego (h) i piątego (dis) stopnia gamy gis-moll.

Akord gis-moll

Znane dzieła w tonacji gis-moll:

• Ferenc Liszt – La campanella
• Fryderyk Chopin – Etiuda op. 25 nr 6

Zobacz hasło gis-moll w Wikisłowniku

• pokrewieństwo tonacji
• skala molowa
• znaki przykluczowe

• G♯ minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
• G♯ minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

• p
• d
• e

Koło kwintowe

Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.