Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Gioacchino Rossini

Gioachino Rossini
Ilustracja
Gioachino Rossini (1865)
Imię i nazwisko

Gioachino Antonio Rossini

Data i miejsce urodzenia

29 lutego 1792
Pesaro

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1868
Passy koło Paryża

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycystyczna, muzyka romantyczna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę Order Guadalupe (1853-1867, Meksyk) Krzyż Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Kawaler Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Kawaler Orderu Leopolda (Belgia) Order Medżydów (Imperium Osmańskie) Order Obojga Sycylii (Neapol) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler 1. klasy Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja) Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Kawaler Orderu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z Vila Viçosa
podpis

Gioachino Antonio Rossini albo Gioacchino Antonio Rossini[1] (ur. 29 lutego 1792 w Pesaro, zm. 13 listopada 1868 w Passy, obecnie XVI dzielnica Paryża) – włoski kompozytor, twórca 39 oper.

Finałowa scena Le comte Ory Gioachino Rossiniego

Mistrz stylu bel canto, szczególną popularnością cieszą się jego opery komiczne (Cyrulik sewilski, Włoszka w Algierze, Kopciuszek), choć zyskał uznanie również jako twórca oper seria (najwybitniejszym przykładem w tej dziedzinie jest opera Wilhelm Tell). Pisał również (zwłaszcza w późniejszym okresie) utwory religijne (Stabat Mater), kameralne oraz pieśni.

Życiorys

Rossini urodził się w Pesaro, mieście położonym nad Morzem Adriatyckim w środkowych Włoszech. Jego ojciec Giuseppe był trębaczem miejskim, a matka Anna – śpiewaczką. Edukację muzyczną Rossini rozpoczął bardzo wcześnie, w wieku sześciu lat grał już na trójkącie w kapeli swojego ojca. W roku 1796, po uwięzieniu Giuseppe z powodów politycznych, Anna zabrała syna do Bolonii. Giuseppe dołączył do rodziny po wyjściu z więzienia.

Edukacja

W roku 1807 Gioacchino rozpoczął naukę kontrapunktu u kompozytora-zakonnika Stanislao Matteiego, a jakiś czas potem naukę gry na wiolonczeli w Konserwatorium Bolońskim. W wieku 16 lat zdobył nagrodę Konserwatorium za kantatę Il piantô d’armonia per la morte d’Orfeo. Dwa lata później ukończył i wystawił w Wenecji swoją pierwszą operę La Cambiale di Matrimonio. Do roku 1813 skomponował jeszcze kilka oper dla teatrów w Rzymie, Bolonii, Wenecji i Mediolanie. Upragnioną sławę przyniósł mu jednak dopiero Tankred, którego premiera w Teatro La Fenice w Wenecji 6 lutego 1813 była oszałamiającym sukcesem.

Wczesny okres twórczości

Opery pisane dla teatrów w Wenecji i Mediolanie w latach 1813–1815 nie powtórzyły sukcesu Tankreda (choć Włoszka w Algierze wciąż cieszy się sporą popularnością). W roku 1815 Rossini pojawił się w Bolonii, gdzie impresario neapolitańskich teatrów San Carlo i Del Fondo, Domenico Barbaja, zaoferował mu posadę dyrektora artystycznego obu teatrów. Artysta zobowiązał się również pisać po jednej operze rocznie dla każdego z nich.

Cyrulik sewilski

20 lutego 1816 r. w Teatro Argentina w Rzymie odbyła się premiera Cyrulika sewilskiegoopery komicznej na podstawie dramatu Pierre’a Beaumarchais’go – uznawanej za jedno z najwybitniejszych dzieł w historii muzyki operowej. Według niektórych źródeł napisanie Cyrulika zajęło Rossiniemu 8 dni, on sam twierdził, że było to 12–13 dni – najprawdopodobniej trwało to jednak około 25 dni. Prapremiera Cyrulika okazała się największą klęską w dziejach opery – na scenę wbiegł kot, na kompozytora wylano kubeł zielonej farby, a hrabiemu Almavivie rozstrojono gitarę. Była to zmowa osób, które zazdrościły mu sławy. Kolejne przedstawienie (na którym sam kompozytor się nie pojawił, symulując chorobę) spotkało się już jednak z entuzjastycznym przyjęciem. Cyrulik sewilski jest najczęściej wykonywaną operą Rossiniego.

Gioachino Rossini, tytułowa strona libretta do Wilhelma Tella, Paryż, 1829
Żona Rossiniego Isabella Colbran

Dalsze opery

W latach 1815–1823 Rossini napisał 20 oper. W 1821 poślubił śpiewaczkę Isabellę Colbran. W roku 1822 wybrał się do Wiednia, gdzie dyrygował wykonaniem oper Kopciuszek i Zelmira. Z Wiednia wrócił do Bolonii i jeszcze w tym samym roku stawił się na kongresie w Weronie na zaproszenie księcia Metternicha.

W roku 1823 odwiedził Paryż i Londyn. W roku 1824 został dyrektorem Théatre Italien w Paryżu, a po wygaśnięciu kontraktu został pierwszym kompozytorem króla oraz głównym inspektorem do spraw śpiewu we Francji. W 1829 powstała jedna z najważniejszych oper w karierze Rossiniego – Wilhelm Tell (o której Gaetano Donizetti powiedział: Pierwszy i trzeci akt opery z pewnością napisał Rossini, ale drugi musi być dziełem Boga!) – była to jednocześnie jego ostatnia opera.

Porzucenie twórczości operowej. Późna twórczość

Od prapremiery Wilhelma Tella Rossini zaprzestał pisania oper. Tłumaczył to w następujący sposób:

Wszyscy pracują dla trzech rzeczy: sławy, złota i przyjemności. Sławę już mam, złota mi nie trzeba, a przyjemności już dawno mnie znudziły...

Tego samego roku kompozytor wyjechał do Bolonii, zaniepokojony stanem zdrowia ojca po śmierci matki. Powrót do Paryża został opóźniony przez Rewolucję Lipcową w 1830 roku i kompozytor znalazł się w stolicy Francji dopiero w listopadzie. W roku 1832 napisał pierwszych 6 części Stabat Mater. Resztę dopisał dopiero w roku śmierci swojego ojca (1839). Od roku 1832 do śmierci w roku 1868 komponował już bardzo niewiele. Na przestrzeni lat stworzył luźny zbiór utworów kameralnych i wokalnych Grzechy starości, a pod koniec życia, w roku 1863, swoje ostatnie wielkie dzieło lub, jak je sam nazywał, swój ostatni grzech śmiertelnyPetite Messe Solennelle (Mała Msza Uroczysta) na 4 śpiewaków (sopran, alt, tenor i bas), chór, 2 fortepiany oraz organy.

Poświęcił kilka kompozycji Nanette Falk-Auerbach[2].

Osobowość Rossiniego

Biografowie przedstawiają go w tym okresie jako człowieka obdarzonego błyskotliwym, choć nieco cynicznym poczuciem humoru i jednocześnie zakompleksionego, upokorzonego i przekonanego o zmarnowaniu swojego talentu. To wszystko widoczne jest w dedykacji Mszy:

Drogi Boże, oto jest, ukończona, moja mała Msza. Czy to, co stworzyłem, to na pewno święta muzyka (musique sacrée), czy może raczej muzyka potępiona (sacrée musique)? Dobrze wiesz, że urodziłem się dla opery buffa! Trochę umiejętności, trochę serca, to wszystko. Bądź więc błogosławiony i przyjmij mnie do Raju.

Grób Rossiniego na Cmentarzu Père-Lachaise

Zmarł w 1868 r. w swojej willi w Passy koło Paryża, pochowany został na cmentarzu Père-Lachaise. W kwietniu 1887 ekshumowano jego zwłoki i po 3 dniach uroczyście pochowano w Kościele Santa Croce we Florencji. W grobie na Père-Lachaise spoczywa jego druga żona, Olympe Pélissier (zmarła w 1878 roku).

Odznaczenia

Dzieła

Opery

  • Demetrio e Polibio (Demetriusz i Polibiusz) – (kompozycja 1806-1809, premiera Teatr Valle, Rzym, 18 maja 1812)
  • La Cambiale di Matrimonio (Weksel małżeński) – (Teatr San Moisè, Wenecja, 3 listopada 1810, pierwsza wystawiona opera Rossiniego)
  • L’equivoco stravagante (Dziwaczne nieporozumienie) – (Teatr del Corso, Bolonia, 26 października 1811)
  • L’inganno felice (Szczęśliwe oszukanie) – (Teatr San Moisè, Wenecja 8 stycznia 1812)
  • Ciro in Babilonia (Cyrus w Babilonii) – (Teatr comunale, Ferrara, 14 marca 1812)
  • La scala di seta (Jedwabna drabinka) – (Teatr San Moisè, Wenecja, 9 maja 1812)
  • La pietra del paragone (Kamień probierczy) – (Teatr la Scala, Mediolan, 26 września 1812)
  • L’occasione fa il ladro (Okazja czyni złodzieja) – (Teatr San Moisè, Wenecja, 24 listopada 1812)
  • Il Signor Bruschino (Signor Bruschino) – (Teatr San Moisè, Wenecja, 27 stycznia 1813)
  • Tancredi (Tankred) – (Gran Teatro La Fenice, Wenecja, 6 lutego 1813)
  • L’Italiana in Algeri (Włoszka w Algierze) – (Teatr San Benedetto, Wenecja, 22 maja 1813)
  • Aureliano in Palmira (Aurelian w Palmirze) – (Teatr la Scala, Mediolan, 26 grudnia 1813)
  • Il Turco in Italia (Turek we Włoszech) – (Teatr la Scala, Mediolan, 14 sierpnia 1814)
  • Sigismondo (Zygmunt)- (Teatr La Fenice, Wenecja, 26 grudnia 1814)
  • Elisabetta regina d’Inghilterra (Elżbieta, królowa Anglii) – (Teatr di San Carlo, Neapol, 4 października 1815)
  • Torvaldo e Dorliska (Torvaldo i Dorliska) – (Teatr Valle, Rzym 26 grudnia 1815)
  • Il Barbiere di Siviglia (Cyrulik sewilski) – (Teatr Argentina, Rzym, 20 lutego 1816, pod tytułem: Almaviva, o sia l’inutile precauzione)
  • La gazzetta (Gazeta) – (Teatr dei Fiorentini, Neapol, 26 września 1816)
  • Otello – (Teatr del Fondo, Neapol, 4 grudnia 1816)
  • La Cenerentola (Kopciuszek) – (Teatr Valle, Rzym, 25 stycznia 1817)
  • La gazza ladra (Sroka złodziejka) – (Teatr la Scala, Mediolan, 31 maja 1817)
  • Armida – (Teatr San Carlo, Neapol, 9 listopada 1817)
  • Adelaide di Borgogna (Adelajda z Burgundii) – (Teatr Argentina, Rzym, 27 grudnia 1817)
  • Mosè in Egitto (Mojżesz w Egipcie) – (Teatr San Carlo, Neapol, 5 marca 1818)
  • Adina – (kompozycja 1818, premiera Teatr Reale São Carlos, Lizbona, 22 stycznia 1826)
  • Ricciardo e Zoraide (Ricciardo i Zoraida) – (Teatr San Carlo, Neapol, 3 grudnia 1818)
  • Ermione (Hermiona) – (Teatr San Carlo, Neapol, 27 marca 1819)
  • Eduardo e Cristina (Edward i Krystyna) – (Teatr San Benedetto, Wenecja, 24 kwietnia 1819)
  • La donna del lago (Dziewica z jeziora) – (Teatr San Carlo, Neapol, 24 października 1819)
  • Bianca e Falliero (Bianka i Falliero) – (Teatr la Scala, Mediolan, 26 grudnia 1819)
  • Maometto secondo (Mahomet II) – (Teatr San Carlo, Neapol, 3 grudnia 1820)
  • Matilde di Shabran – (Teatr Apollo, Rzym, 24 lutego 1821)
  • Zelmira – (Teatr San Carlo, Neapol, 16 lutego 1822)
  • Semiramide (Semiramida) – (Teatr La Fenice, Wenecja, 3 lutego 1823)
  • Il viaggio a Reims (Podróż do Reims) – (Théâtre des Italiens, Paryż, 19 stycznia 1825)
  • Le Siège de Corinthe (Oblężenie Koryntu) – (Académie Royale de Musique (Opera), Paryż, 9 października 1826)
  • Moïse et Pharaon (Mojżesz i faraon) – (Académie Royale de Musique (Opera), Paryż, 26 marca 1827)
  • Le Comte Ory (Hrabia Ory) – (Académie Royale de Musique (Opera), Paryż, 20 sierpnia 1828)
  • Guillaume Tell (Wilhelm Tell) – (Académie Royale de Musique (Opera), Paryż, 3 sierpnia 1829)

Kompilacje (pasticcio) – opery stworzone z utworów Rossiniego

  • Ivanhoé (Teatr dell’Odéon, Paryż 15 września 1826)
  • L’ape musicale (Muzyczna pszczoła) (Park Theatre, New York 1830, z wykorzystaniem kompozycji różnych autorów, z przewagą Rossiniego)
  • Robert Bruce (Académie Royale de Musique (Opéra), Paryż 3 grudnia 1846)

Utwory sceniczne

  • Edipo a Colono (Edyp w Kolonie), 1817: muzyka na bas, chór męski i orkiestrę na podstawie Edypa w Kolonie Sofoklesa - włoski tekst Giambattista Giusti

Kantaty

  • Il pianto d’Armonia sulla morte di Orfeo (1808)
  • La morte di Didone (1811/1818)
  • Dalle quiete e pallid’ ombre (1812)
  • Egle ed Irene (1814)
  • L’Aurora (1815)
  • Le nozze di Teti, e di Peleo (1816)
  • Omaggio umiliato… (1819)
  • Cantata da eseguirsi… (1819)
  • La riconoscenza (1821)
  • La Santa Alleanza (1822)
  • Il vero omaggio (1822)
  • Omaggio pastorale (1823)
  • Il pianto delle Muse in morte di Lord Byron (1824)
  • Cantata per Aguado (1827)
  • Giovanna d’Arco (1832)
  • Cantata in onore del Sommo Pontefice Pio Nono (1847)

Utwory sakralne

  • Messa (Bolonia 1808)
  • Messa (Ravenna 1808)
  • Messa (Rimini 1809)
  • Laudamus
  • Quoniam (1813)
  • Miserere
  • Messa di Gloria (1820) Soliści, chór i orkiestra, 65'
  • Deh tu pietoso cielo (1820)
  • Tantum ergo (1824)
  • Stabat Mater (1833/42)
  • Trois Chœurs religieux (1844)
  • Tantum ergo (1847)
  • O salutaris hostia (1857)
  • Laus Deo (1861)
  • Petite Messe solennelle (Mała msza uroczysta) (1863)

Muzyka wokalna

  • Soirées musicales (1830–1835) – 12 pieśni na głos i fortepian zawierający, między innymi jedną z najpopularniejszych kompozycji Rossiniego – neapolitańską tarantellę La Danza

Muzyka instrumentalna

  • Sei sonate a quattro (1804)
  • Sinfonia di Bologna (1807)
  • Sinfonia al Conventello (1808)
  • Variazzioni di clarinetto (Wariacje na klarnet i orkiestrę kameralną) (1809)
  • Introduzione, tema e variazioni (1819)
  • Duet na wiolonczelę i kontrabas (1824)
  • Le rendez-vous de chasse (1828)
  • Sonata na harfę (1837)

Utwory fortepianowe: Péchés de vieillesse (Grzechy starości)

  • Une caresse à ma femme
  • Un petit train de plaisir (comique-imitatif)
  • Petit Caprice (W stylu Offenbacha)
  • Prélude inoffensif
  • Bolero tartare
  • Quatre hors-d’œuvres et quatre mendiants
  • Un rêve
  • Memento homo – Assez de memento. Dansons
  • Un profond sommeil – Un réveil en sursaut
  • Petite Fanfare (à quatre mains)
  • Quelques riens pour album (24 miniatury)

Przypisy

  1. W akcie chrztu imię brzmi „Giovacchino Antonio” (informacja wg Giuseppe Radiciotti – Encyklopedia Muzyczna), ale Rossini wolał pisownię „Gioachino”, rzadziej „Gioacchino”. Prawie zawsze podpisywał się „G. Rossini”. W Polsce w XIX wieku i jeszcze w latach 60 wieku XX używano spolszczonej formy imienia Rossiniego – Joachim. W światowej literaturze, najczęściej używa się imienia „Gioachino”. Takie imię używane jest przez Fundację G. Rossiniego w Pesaro, która jest instytucją powołaną przez bezpośredniego spadkobiercę Rossiniego – Gminę Pesaro. Fondazione G. Rossini.
  2. Falk, Nanette, Nannette, verh. Auerbach, Falk-Auerbach [online].
  3. a b c d e Antonio Zanolini: Biografia di Gioachino Rossini. Bolonia: Zanichelli, 1875, s. 143, 220. (wł.).
  4. a b c d e f g h i Giuseppe Radiciotti: Gioacchino Rossini. Vita documentata, opere ed influenza su l’arte. T. III. Arti grafiche Majella di A. Chicca, 1929, s. 300. (wł.).
  5. Gioachino Antonio Rossini. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-01-03]. (niem.).
  6. Gioachino Antonio Rossini (LH/2385/64). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr).
  7. Almanaque imperial para el año 1866. Meksyk: 1866, s. 248. (hiszp.).
  8. Anuario de las Ordenes Imperiales. Meksyk: J. M. Lara, calle de la palma núm. 4, 1865, s. 23. (hiszp.).
  9. Vittorio Emiliani: Il furore e il silenzio. Vite di Gioachino Rossini. Bolonia, Il Mulino, 2007, s. 372 (wł.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Read more information:

У этого термина существуют и другие значения, см. Башкирский. Башкирский язык Самоназвание башҡорт теле,башҡортса Страны Россия, Украина[1], Казахстан[2], Узбекистан[3] Регионы Башкортостан, Челябинская область, Оренбургская область, Тюменская область, Свердлов

Village in SlovakiaPavlovce nad UhomVillage FlagCoat of armsPavlovce nad UhomLocation of Pavlovce nad Uhom in SlovakiaCoordinates: 48°37′N 22°04′E / 48.617°N 22.067°E / 48.617; 22.067CountrySlovakiaRegionKošiceDistrictMichalovceArea • Total32.19[2] km2 (12.43[2] sq mi)Elevation106[3] m (348[3] ft)Population (2021) • Total4,647[1]Postal code072 14[3]Area code+421 …

Dolní Branná Dolní Branná (Tschechien) Basisdaten Staat: Tschechien Tschechien Region: Královéhradecký kraj Bezirk: Trutnov Fläche: 791 ha Geographische Lage: 50° 36′ N, 15° 36′ O50.59444444444415.592222222222428Koordinaten: 50° 35′ 40″ N, 15° 35′ 32″ O Höhe: 428 m n.m. Einwohner: 1.045 (1. Jan. 2023)[1] Postleitzahl: 543 62 Kfz-Kennzeichen: H Verkehr Straße: Vrchlabí – Studenec Bahnanschluss: V…

British song written and produced by Stock Atiken Waterman Whenever You Need Somebody is a song written and produced by Stock Aitken Waterman, which became successful for two of their artists, namely O'Chi Brown and Rick Astley. O'Chi Brown version Whenever You Need SomebodySingle by O'Chi Brownfrom the album O'Chi ReleasedNovember 1985Recorded1985GenreDance-popLength3:26LabelMagneticSongwriter(s)Stock Aitken WatermanProducer(s)Stock Aitken WatermanO'Chi Brown singles chronology Why Can't We Be …

Pour un article plus général, voir Histoire du Canada. Soldats canadiens avançant derrière un char d'assaut à la bataille de la crête de Vimy, l'une des plus grandes victoires militaires canadiennes. Ils vaincront si vous souscrivez à l'emprunt de la Victoire, 1918, Canada. L'histoire militaire du Canada rapporte celle des Forces armées canadiennes sur le territoire actuel et le rôle dans les conflits ainsi que dans les opérations de maintien de la paix menées de par le monde. Pendant…

  لمعانٍ أخرى، طالع مير (توضيح). ميرМИРМир (بالروسية) الشعارمقر شركة مير في موسكومعلومات عامةالجنسية روسيا التأسيس 15 ديسمبر 2015 النوع شركة مساهمة مفتوحة (PJSC)موقع الويب mironline.ruprivetmir.ruالمنظومة الاقتصاديةالشركة الأم شركة PJSC NSPK (100% مملوكة لـ البنك المركزي الروسي)الصناعة خدما

Jacek MalczewskiPotret diri, 1914Lahir15 Juli 1854Radom, Ketsaran Polandia, Kekaisaran RusiaMeninggal8 Oktober 1929(1929-10-08) (umur 75)Kraków, PolandiaKebangsaanPolandiaDikenal atasLukisanGerakan politikSimbolisme Jacek Malczewski (bahasa Polandia: [ˈjat͡sɛk malˈt͡ʂɛfskʲi] ( simak); 15 Juli 1854 – 8 Oktober 1929) adalah seorang pelukis simbolis asal Polandia yang merupakan salah satu pelukis paling dihormati di Polandia. Karena keterkaitannya dengan gera…

Dieser Artikel wurde wegen inhaltlicher Mängel auf der Qualitätssicherungsseite der Redaktion Film und Fernsehen eingetragen. Beteilige dich an der Verbesserung dieses Artikels und entferne diesen Baustein sowie den Eintrag zum Artikel, wenn du der Meinung bist, dass die angegebenen Mängel behoben wurden. Bitte beachte dazu auch die Richtlinien des Themenbereichs und die dort vereinbarten Mindestanforderungen. Mängel: Große Teile des Artikeltexts sind aus en:Filmmaking technique of Akira Ku…

Artikel ini memiliki beberapa masalah. Tolong bantu memperbaikinya atau diskusikan masalah-masalah ini di halaman pembicaraannya. (Pelajari bagaimana dan kapan saat yang tepat untuk menghapus templat pesan ini) Artikel ini membutuhkan rujukan tambahan agar kualitasnya dapat dipastikan. Mohon bantu kami mengembangkan artikel ini dengan cara menambahkan rujukan ke sumber tepercaya. Pernyataan tak bersumber bisa saja dipertentangkan dan dihapus.Cari sumber: IWAPI – berita · s…

توماس فالدوخ (بالبولندية: Tomasz Wałdoch)‏    معلومات شخصية الميلاد 10 مايو 1971 (52 سنة)  غدانسك[1]  الطول 1.87 م (6 قدم 1 1⁄2 بوصة) مركز اللعب مدافع الجنسية بولندا ألمانيا  مسيرة الشباب سنوات فريق 1986–1988 Stoczniowiec Gdańsk المسيرة الاحترافية1 سنوات فريق م. (هـ.) 1988–1995 غو

Queanbeyan /ˈkwiːnbiən/ adalah sebuah kota di wilayah tenggara negara bagian Australia New South Wales , terletak berdekatan dengan Wilayah Ibu Kota Australia di wilayah Southern Tablelands. Terletak di Sungai Queanbeyan, kota ini adalah kursi dewan dari Dewan Regional Queanbeyan-Palerang. Pada sensus 2016, bagian Queanbeyan dari kawasan terbangun Canberra–Queanbeyan memiliki populasi 36.348. Pranala luar Wikimedia Commons memiliki media mengenai Queanbeyan. Artikel bertopik Australia ini a…

2013 Tamil film by Bharat Bala For other uses, see Maryan (disambiguation). MaryanTheatrical release posterDirected byBharat BalaWritten byJoe D'Cruz (Dialogue)Screenplay byBharat BalaSriram RajanStory byBharat BalaProduced byV. RavichandranStarringDhanushParvathy ThiruvothuCinematographyMarc KoninckxEdited byVivek HarshanMusic byA. R. RahmanProductioncompanyAascar Film Pvt LtdDistributed byAascar Film Pvt Ltd (Tamil)SVR Media (Telugu)Release dates19 July 2013 (2013-07-19) (Tamil)…

This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Albert Smith Medal – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (May 2022) (Learn how and when to remove this template message) The Albert Smith Memorial Medal is the award given to the Man of the Match in the final of the Camanachd Cup,[1] the blue riban…

Das Portal Tomb von Brittas – zugewachsen Das zwischen 4000 und 2500 v. Chr. in der Jungsteinzeit errichtete Portal Tomb von Brittas (auch „Grave of the Princess“ oder „the Castletimon dolmen“ genannt) liegt im Townland Brittas (irisch An Briotás) über dem Potters River bei Kilbride, südlich von Wicklow im County Wicklow in Irland. Als Portal Tombs werden Megalithanlagen auf den Britischen Inseln bezeichnet, bei denen zwei gleich hohe, aufrecht stehende Steine mit einem Türstein da…

2016 film by Ben Affleck Live by NightTheatrical release posterDirected byBen AffleckScreenplay byBen AffleckBased onLive by Nightby Dennis LehaneProduced by Leonardo DiCaprio Jennifer Davisson Ben Affleck Jennifer Todd Starring Ben Affleck Elle Fanning Brendan Gleeson Chris Messina Sienna Miller Zoe Saldaña Chris Cooper CinematographyRobert RichardsonEdited byWilliam GoldenbergMusic byHarry Gregson-WilliamsProductioncompanies RatPac-Dune Entertainment Appian Way Productions Pearl Street Films …

House elections for the 44th U.S. Congress 1874–75 United States House of Representatives elections ← 1872 & 1873 November 3, 1874[a] 1876 & 1877 → All 292 seats in the United States House of Representatives[b]147 seats needed for a majority   Majority party Minority party   Leader Michael Kerr James G. Blaine Party Democratic Republican Leader's seat Indiana 3rd Maine 3rd Last election 88 seats 195 seats Seats wo…

Audio codec DD+ and DD Plus redirect here. For the bra size, see Bra size. Dolby Digital Plus logo Dolby Digital Plus, also known as Enhanced AC-3 (and commonly abbreviated as DDP, DD+, E-AC-3 or EC-3), is a digital audio compression scheme developed by Dolby Labs for the transport and storage of multi-channel digital audio. It is a successor to Dolby Digital (AC-3), and has a number of improvements over that codec, including support for a wider range of data rates (32 kbit/s to 6144 k…

United States historic placeCommercial HotelU.S. National Register of Historic Places Location in ArkansasShow map of ArkansasLocation in United StatesShow map of the United StatesLocation123 N. 1st St., Fort Smith, ArkansasCoordinates35°23′24″N 94°25′44″W / 35.39000°N 94.42889°W / 35.39000; -94.42889Built1898Architectural styleVictorian BaroqueNRHP reference No.73000391[1]Added to NRHPMay 7, 1973 The Commercial Hotel, also known as the …

Stream in Cumbria, England This article is about the tributary of the Glenderamackin. For the stream which flows into Windermere, see Trout Beck. Trout Beck, looking towards Clough Head and Great Dodd Trout Beck is a 7.6 miles (12.3 km) long stream or beck in the English Lake District, Cumbria. It rises on the northwestern slopes of Great Dodd, with tributaries including Groove Beck and Thornsgill Beck, and flows east then north to the hamlet of Troutbeck. It then flows west, parallel to an…

Yosua 14Kitab Yosua lengkap pada Kodeks Leningrad, dibuat tahun 1008.KitabKitab YosuaKategoriNevi'imBagian Alkitab KristenPerjanjian LamaUrutan dalamKitab Kristen6← pasal 13 pasal 15 → Yosua 14 (disingkat Yos 14) adalah pasal keempat belas Kitab Yosua dalam Alkitab Ibrani dan Perjanjian Lama di Alkitab Kristen yang memuat riwayat Yosua dalam memimpin orang Israel menduduki tanah Kanaan.[1] Pasal ini berisi permulaan catatan mengenai pembagian tanah Kanaan kepada sembilan dan …

Kembali kehalaman sebelumnya

Lokasi Pengunjung: 3.87.133.69