Georgij Iwanowicz Czułkow, ros. Гео́ргий Ива́нович Чулко́в (ur. 20 stycznia?/1 lutego 1879 w Moskwie, zm. 1 stycznia 1939 tamże) – rosyjski poeta, pisarz, redaktor oraz krytyk tworzący w nurcie rosyjskich symbolistów. Był twórcą oraz popularyzatorem idei anarchizmu mistycznego.
Życiorys
Urodził się w Moskwie w rodzinie zubożałego szlachcica z Tambowa. Studiował medycynę na Uniwersytecie Moskiewskim w latach 1898–1901. Po wstąpieniu do rewolucyjnej organizacji studenckiej został aresztowany w grudniu 1901 i zesłany do wsi Amga na Syberii. Otrzymał amnestię w 1903 i pozwolono mu osiedlić się w Niżnym Nowogrodzie, gdzie mieszkał przez rok[1].
W 1904 Czułkow przeprowadził się do Petersburga i został de facto redaktorem czasopisma literackiego „Nowa droga” (ros. Иовый путь), którego wydawcami byli Dmitrij Mereżkowski i Zinaida Gippius. Kiedy publikacja czasopisma została zawieszona w styczniu 1905, podczas zawirowań rewolucyjnych, Czułkow przeniósł się do czasopisma „Problemy życia” (ros. Вопросы жизни), gdzie współpracował m.in. z Nikołajem Bierdiajewem, Siergiejem Bułhakowem i Nikołajem Łoskim, aż do zamknięcia redakcji w grudniu 1905[1].
W 1906 Czułkow wydał Pochodnie (ros. Факелы), antologię pism symbolistycznych, wzywającą tym samym rosyjskich pisarzy do porzucenia symbolizmu oraz dekadencji i przejścia do „nowego mistycznego doświadczenia”[2]. Wykreowana przez Czułkowa idea mistycznego anarchizmu miała potwierdzać indywidualizm i podkreślała wewnętrzną wolność jednostki, która odmawiała jakiejkolwiek formy kontroli nad nią, w tym społecznej i politycznej[3][4].
Tego samego roku kontynuował swój manifest mistycznego anarchizm. Rosyjscy poeci tacy jak Aleksandr Błok, a zwłaszcza Wiaczesław Iwanow, poparli nowy ruch, podczas gdy Walerij Briusow – redaktor wiodącego czasopisma o symbolice „Balans” (ros. Весы́), a także Andriej Bieły, byli mu przeciwni[4][5].
Czułkow opublikował szereg powieści, wierszy i opowiadań między 1906, a wybuchem I wojny światowej. Wstąpił wówczas do Armii Imperium Rosyjskiego. Po wojnie oraz rosyjskiej wojnie domowej wrócił do pisania, jednak spotkał się z trudnościami ze strony władz sowieckich przy publikacji poezji i fikcji: m.in. jego niepublikowane wiersze wyśmiewały marksizm. Po 1922 skoncentrował się na krytyce literackiej i historii Rosji. W latach 1925–1939 publikował książki dotyczące rewolty dekabrystów, Fiodor Tiutczewa, Aleksandra Puszkina, Fiodora Dostojewskiego, Don Kichota czy dynastii Romanowów w XIX wieku[6].
Zmarł 1 stycznia 1939 z powodu gruźlicy. Pochowano go na cmentarzu Nowodziewiczym[7].
Przypisy
- ↑ a b Георгий Чулков [online], www.poesis.ru [dostęp 2020-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-25] (ros.).
- ↑ Joan DelaneyJ.D. Grossman Joan DelaneyJ.D., Rise and Decline of the ‘Literary’ journal: 1880-1917, [w:] Deborah A.D.A. Martinsen (red.), Literary Journals in Imperial Russia, Cambridge University Press, 1997, s. 186, ISBN 0-521-57292-4 (ang.).
- ↑ Георгий Чулков – О мистическом анархизме [online], poslezavtra.be, 25 lutego 2015 [dostęp 2020-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-25] (ros.).
- ↑ a b RominaR. Heim RominaR., Rethinking Reality [online], New Age in Russia [dostęp 2020-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-14] (ang.).
- ↑ Georgy Chulkov – Georgy Chulkov Biography – Poem Hunter [online], www.poemhunter.com [dostęp 2020-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-25] (ang.).
- ↑ ББСРП/Чулков, Георгий Иванович – Викитека [online], ru.wikisource.org [dostęp 2020-03-14] (ros.).
- ↑ Чулков Георгий Иванович (1879-1939) [online], Могилы ушедших поэтов, 14 września 2009 [dostęp 2020-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-14] (ros.).
Linki zewnętrzne
