Generalny Pomiar Ruchu (GPR) – cykliczne badania / pomiarynatężenia ruchu, realizowane na sieci dróg krajowych w całej Polsce[1] realizowany przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad na podstawie art. 20 pkt 15 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych[2]. Pomiar taki wykonywany jest cyklicznie co 5 lat[1]. Jedno z najważniejszych badań prowadzone w fazie utrzymania drogi w celu oceny funkcjonowania drogi i identyfikacji obciążenia oraz charakterystyki ruchu drogowego[3]. Pierwszy pomiar odbył się w 1965 roku[4].
Generalny pomiar ruchu z 2010 roku realizowany był na drogach krajowych obejmował sieć o łącznej długości ok. 17 tys. km. Pomiary realizowane były w 1793 punktach w sposób ręczny przez obserwatorów lub automatycznie jako wideo rejestracja i stacje ciągłych pomiarów ruchu. Realizowane pomiary dotyczyły kategorii pojazdów takich jak: motocykle, samochody osobowe, dostawcze, ciężarowe z przyczepą, ciężarowe bez przyczepy, autobusy, ciągniki rolnicze, rowery. Pomiary realizowane były przez 9 dni i w 9 cyklach dziennych, 2 nocnych oraz dwóch całodobowych wg określonego harmonogramu[1].
Pomiary w 2020 roku w dużej części (ponad 50%) były zrealizowane z wykorzystaniem metod wideorejestracji[5].
Najważniejsze wielkości ruchu drogowego określone na podstawie GPR[6]:
Średni Dobowy Ruch Roczny (SDRR)
Średni Dobowy Ruch Roczny w typowe dni robocze (SDRDR)
Średni Dobowy Ruch w okresie letnim (lipiec i sierpień) (SDRL)
Średni Dobowy Ruch w okresie zimowym (SDRZ)*
Średni Ruch Dzienny/ Wieczorny/ Nocny (SRD/ SRW/ SRN)
Wskaźniki wzrostu ruchu
Rodzajowa struktura ruchu
Historia
1926 — pierwszy kompleksowy pomiar ruchu drogowego na ówczesnej sieci dróg państwowych o nawierzchni twardej[7],