Gemini 2 (II, SC2)
Kapsuła Gemini 2 na wystawie w muzeum na przylądku Canaveral
|
Inne nazwy
|
Gemini-Titan II (GT-2)
|
Indeks COSPAR
|
1965-U02
|
Państwo
|
Stany Zjednoczone
|
Zaangażowani
|
NASA
|
Rakieta nośna
|
Titan II GLV
|
Miejsce startu
|
Cape Canaveral Air Force Station
|
Orbita (docelowa, początkowa)
|
Apogeum
|
171,2 km[1]
|
Czas trwania
|
Początek misji
|
19 stycznia 1965 14:03:59,861[1] UTC
|
Koniec misji
|
19 stycznia 1965
|
Wymiary
|
Kształt
|
zbliżony do stożka[2]
|
Wymiary
|
długość: 5,6 m, średnica: 3 m[2]
|
Masa całkowita
|
3133,9 kg[1]
|
|
Gemini 2 (również Gemini II, GT-2 lub Gemini-Titan II) – drugi bezzałogowy lot testowy programu Gemini[1]. Zadaniem tego doświadczenia było sprawdzenie działania statku Gemini i jego systemów, a przede wszystkim osłony termicznej wraz z całym zespołem ochrony przed wpływem wysokiej temperatury w czasie przedzierania się przez atmosferę przy powrocie na powierzchnię Ziemi[3]. Lot był lotem suborbitalnym[2].
Misja
Początkowo start był zaplanowany na 9 grudnia 1964 roku, jednak system wykrywania usterek zainstalowany w rakiecie wyłączył silniki po sekundzie od zapłonu. System zarejestrował spadek ciśnienia hydraulicznego[2]. Start nastąpił 19 stycznia 1965 r. o godz. 14:03:59 GMT ze stanowiska startowego nr 19 kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station[1]. Na pokładzie nie było ludzi, zastąpiły ich dwa roboty, nie wykonujące jednak żadnych czynności[3]. We właściwym momencie automatycznie uruchomiły się rakiety hamujące, wprowadzając kapsułę z powrotem w ziemską atmosferę[2]. Statek wykonał jedynie lot balistyczny trwający 18 minut i 16 sekund, po czym wodował w Atlantyku, 3419 kilometrów na południowy wschód od miejsca startu[1]. Wodowanie nastąpiło nieco bliżej niż przewidywano[2]. Kapsuła została podjęta przez lotniskowiec USS Lake Champlain[1].
Misja przebiegła poprawnie[3]. Zostały osiągnięte wszystkie zaplanowane cele z wyjątkiem testu ogniw paliwowych, które przestały działać jeszcze przed startem rakiety[2]. Lot ten dowiódł, że osłona termiczna stanowi wystarczającą ochronę przed temperaturami, jakie mogą wystąpić podczas powrotu statku na Ziemię. Osiągnięto również cele dodatkowe, dotyczące testów zachowania statku i rakiety oraz szkolenia kontrolerów lotu[2].
Wykorzystana w tym locie rakieta Titan II w lecie 1964 roku dwukrotnie była demontowana w obawie przed zbliżającym się huraganem. Była również używana do testów naziemnych, szkolenia załogi i personelu naziemnego oraz próbnego obliczania. Były to elementy przygotowań do przyszłych lotów załogowych[2].
Lot w liczbach
- liczba okrążeń: lot suborbitalny
- start: 19 stycznia 1965 r. 14:03:59
- wodowanie: 19 stycznia 1965 14:22:15
- załoga: lot bezzałogowy
- czas trwania misji: 18 minut 16 sekund
- przebyta odległość: 3422,4 km
- osiągnięta wysokość: 171,2 km[2].
Przypisy