Karierę zaczynał w swoim rodzinnym Bury, ale w 1991 roku trafił wraz ze swoim bratem Philem do szkółki Manchesteru United. Swój profesjonalny kontrakt z "Czerwonymi Diabłami" podpisał w 1993 roku. Pierwszym jego sukcesem było zwycięstwo w FA Youth Cup. W United zadebiutował w meczu Pucharu UEFA z rosyjskim Torpedo Moskwa w 1992 roku.
W sezonie 1994/1995 prawy obrońca klubu – Paul Parker doznał kontuzji i Neville stał się podstawowym graczem zespołu.
Kolejny wielki turniej w karierze Neville'a to Mistrzostwa Świata 1998 we Francji. Zagrał tam w trzech z czterech spotkań.
W sezonie 1998/1999 zagrał we wszystkich meczach Manchesteru United w całym sezonie. Wywalczył również potrójną koronę (mistrzostwo Anglii, Pucharu kraju i puchar Ligi Mistrzów po zwycięstwie w finale nad Bayernem Monachium).
W kolejnym mundialu w 2002 roku nie zagrał z powodu kontuzji kości śródstopia.
W następnych sezonach był dalej podstawowym obrońcą United a po odejściu Roya Keane'a został kapitanem zespołu. Znalazł się także w kadrze na mundial w Niemczech w 2006 roku.
W sezonach 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 miał wiele kontuzji i z tego powodu nie był podstawowym piłkarzem United.
Po wielu problemach zdrowotnych najpierw oddał opaskę kapitana, a 2 lutego 2011 oficjalnie zakończył karierę klubową.
2 grudnia 2015 roku został trenerem hiszpańskiego klubu Valencia CF, a jego asystentem był jego brat, Phil Neville[1]. 30 marca 2016 roku został zwolniony z tej funkcji[2].
Sukcesy
Manchester United
Premier League: 1995–96, 1996–97, 1998–99, 1999–2000, 2000–01, 2002–03, 2006–07, 2008–09
Puchar Anglii w piłce nożnej: 1995–96, 1998–99, 2003–04
Puchar ligi angielskiej w piłce nożnej : 2005–06, 2009–10
.jpg)
