Górnik (w gwarze zawodowej gwarek, grubiorz, murcek, bergman[1]) – w szerokim znaczeniu potocznym: każdy pracownikzakładu górniczego, czyli kopalni; w węższym znaczeniu robotnik wykwalifikowany, tak zwany rębacz (gwarowo kopacz, hajer, hawierz, żeleźnik[2]), którego główne zadanie to urabianie kopaliny[1][3].
Historia
Za najstarszych górników świata można uznać ludzi pracujących w paleolitycznych kopalniach rogowca w Egipcie, które działały około 50 tysięcy lat p.n.e.[4] Najstarsi znani górnicy pracujący na terenie obecnej Polski pracowali przy wydobyciu krzemienia w Krzemionkach[5].
Nazewnictwo
W zależności od specyfiki wykonywanych robót górniczych wyróżnia się współcześnie między innymi: górników drużyny naprawczej, przodkowych, przodowych, górników na filarze, na robotach eksploatacyjnych, rabowaczy, górników na robotach przygotowawczych, na robotach w kamieniu, na ścianie, na wdzierce, górników szybowych[6].
Polskie historyczne i gwarowe określenia robotników górniczych to między innymi:
ciągacz, obsługujący kołowrót do wyciągania urobku, załogi i tym podobnych[1]
ciskacz, wozak, wozacz, odstawiający ręcznie wózki z przodka[1]
Stanisław Gajda: Gwara górnicza. W: Górniczy stan w wierzeniach, obrzędach, humorze i pieśniach. Dorota Simonides (red.). Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1988. ISBN 83-7008-067-7.