Wyszła za mąż za polskiego arystokratęAntoniego Radziwiłła. Małżeństwo Luizy z panującego domu Hohenzollernów oraz księcia, który przejawiał talenty muzyczne, było nad wyraz udane. Zgodnie z intercyzą ślubną zachowała swoje kalwińskie (ewangelickie) wyznanie i w nim wychowywała swoje córki – synowie byli katolikami po ojcu. Życzliwa Polakom, wywarła ogromny wpływ na swoje dzieci.
Luiza dała się poznać jako energiczna osoba, potrafiąca odnaleźć się w życiu dworskim. Po bitwie pod Jeną i Auerstedt wyjechała na dwór do Królewca, gdzie wraz z królową Luizą oraz księżniczką Marią Amalią były uważane za zagorzałe przeciwniczki Napoleona Bonaparte, wierzące w odbudowę Prus po doznanej klęsce. Utrzymywała dobre stosunki z najważniejszymi politykami pruskimi tamtych czasów, w tym Wilhelmem von Humboldtem, Carlem von Clausewitzem oraz Karlem vom Steinem, którego darzyła szacunkiem. Wspierała artystów, a pałac jej męża przy Wilhelmstrasse w Berlinie stał się znanym salonem spotkań literatów i muzyków.