Fryderyk Franciszek IV (ur. 9 kwietnia 1882 w Palermo, zm. 17 listopada 1945 we Flensburgu) – ostatni wielki książę Meklemburgii. Był synem wielkiego księcia Fryderyka Franciszka III i jego żony Anastazji Michajłowny.
Życiorys
Fryderyk Franciszek IV wstąpił na tron formalnie po tragicznej śmierci ojca, praktycznie zaś objął osobiście rządy w 1901. W latach 1897–1901 pozostawał pod opieką stryja, księcia Jana Albrechta. U progu panowania podjął próbę, ostatecznie nieudaną, reformy konstytucji. W czasie I wojny światowej nominalnie był generałem, choć w sumie nie dowodził żadną jednostką wojskową. Ograniczał się do odwiedzin swoich jednostek na froncie. Był krytyczny wobec polityki Rzeszy Niemieckiej i dawał wyraz przekonaniu, iż należy dążyć do zawarcia pokoju. Po śmierci wielkiego księcia Adolfa Fryderyka VI z Meklemburgii-Strelitz sprawował regencję nad jego posiadłościami do czasu wybuchu rewolucji listopadowej. Jak większość monarchów niemieckich abdykował jesienią 1918.
Po abdykacji rodzina wielkiego księcia została wywłaszczona. Fryderyk Franciszek IV początkowo przebywał w Danii. W latach 1919–1921 zamieszkiwał pałacyk myśliwski. Następnie przeniósł się do Ludwigslust. W 1945 roku uciekał przed nadciągającą Armią Czerwoną. Osiadł we Flensburgu. Poważnie chorował. Nie miał właściwej opieki medycznej ani pożywienia. Zmarł 17 listopada 1945. Był ostatnim wielkim księciem Mecklemburgii-Schwerinu.
Fryderyk Franciszek IV był człowiekiem łagodnego usposobienia, raczej stroniącym od ludzi. Kochał polowania, grę w tenisa, samochody i teatr. Jak pisze w swych wspomnieniach jego syn Chrystian Ludwik, Fryderyk Franciszek „...był dość wysokiego wzrostu. Był łysy i nosił krótko przycięte wąsy. Jego oczy były jasnoniebieskie.”[1]
Odznaczenia
Małżeństwo i rodzina
Fryderyk Franciszek IV ożenił się z Aleksandrą księżną Hanoweru i Cumberland. Uroczystość miała miejsce 7 czerwca 1904 w Gmunden. Ze związku tego urodziło się pięcioro dzieci:
- ∞ 1941 Karin von Schaper (1920–2012)[4]
- ∞ 1954 Barbara, księżniczka pruska (1920–1994)
- Olga (1916–1997)
- Thyra (1919–1981)
- Anastazja (1922–1979)
- ∞ 1941 Friedrich Ferdinand ze Szlezwiku-Holsztyna-Sonderburg-Glücksburg (1913–1989)
W 1943 roku wielki książę przekazał prawo następstwa po sobie młodszemu synowi Chrystianowi Ludwikowi. Pominął tym samym prawa najstarszego syn Fryderyka Franciszka, który w 1941 roku zawarł nierówne stanem małżeństwo z Karin von Schaper.
Genealogia
Galeria
-
Friedrich Franz IV. z rodziną
-
Friedrich Franz IV.
-
z następcą tronu Danii w Gelbensande
-
w mundurze
-
Wielki Książę w samochodzie marki Opel
-
lata 20, Wielki Książę z rodziną
Patronat
Patronował 8 Moskiewskiemu Pułkowi Grenadierów
Przypisy
- ↑ Christian Ludwig von Mecklenburg: Erzählungen aus meinem Leben. Schwerin 1998, s. 18.
- ↑ a b c d e f g h The Titled Nobility of Europe. Burke’s Peerage, 1914, s. 89.
- ↑ Peter Ohm-Hieronymussen: Die Mecklenburg-Strelitzer Orden und Ehrenzeichen, Kopenhaga, 2000, s. 150 (niem.).
- ↑ 22 września 1967 Fryderyk Franciszek i Karin Schaper rozwiedli się, by ponownie pobrać się 27 kwietnia 1977 na zamku Glücksburg.
Bibliografia
- Bernd Kasten: Der letzte Großherzog – Friedrich Franz IV. von Mecklenburg-Schwerin (1882–1945). In: Mecklenburgische Jahrbücher. Bd. 122 (2007). S. 253–285.
- BerndB. Kasten BerndB., Prinz Schnaps. Schwarze Schafe im mecklenburgischen Fürstenhaus, wyd. 1. Aufl, Rostock: Hinstorff, 2009, ISBN 3-356-01334-3, OCLC 535656143 . Brak numerów stron w książce
- Christian Ludwig Herzog zu Mecklenburg: Erzählungen aus meinem Leben. Schwerin 1998. ISBN 3-910179-75-4.
- Jürgen Borchert: Mecklenburgs Grossherzöge. 1815–1918. Demmler Verlag. Schwerin 1992. ISBN 3-910150-14-4. S. 98–108.
- Stephan Sehlke: Pädagogen-Pastoren-Patrioten. Books on Demand. Norderstedt 2009. ISBN 978-3-8370-9497-8. S. 115.
