Ukończył studia prawnicze i pracował jako adwokat w Draguignan. Uwięziony w czasie rewolucji francuskiej za popieranie żyrondystów, został uwolniony po przewrocie 9 thermidora. Powrócił wtedy do swojej rodzinnej miejscowości, gdzie z powodzeniem prowadził praktykę adwokacką. W roku 1805 jego tragedia Les Templiers spodobała się Napoleonowi i odniosła duży sukces w Comédie-Française. W roku 1807 został członkiem Akademii Francuskiej. Pod koniec I Cesarstwa zaniechał pisania dla teatru i poświęcił się badaniom filologicznym. Zainteresowały go języki średniowiecza. Zasłynął wydaniem sześciotomowego dzieła Choix des poésies originales des troubadour[1].
Główne dzieła
Sztuki
Caton d’Utique (Katon Utyceński), 1794
Les Templiers (Templariusze), 1805
Les États de Blois ou la mort du duc de Guise (Stany Generalne albo śmierć księcia Gwizjusza), 1809
Prace filologiczne
Éléments de la grammaire de la langue romane (Elementy gramatyki języka romańskiego), 1816
La Grammaire des troubadours (Gramatyka trubadurów), 1816
Grammaire comparée des langues de l’Europe latine dans leurs rapports avec la langue des troubadours {Gramatyka porównawcza języków łacińskiej Europy w ich powiązaniach z językiem trubadurów), 1821
Choix des poésies originales des troubadours (Wybór oryginalnych poezji trubadurów), 1816-1821
Lexique de la langue des troubadours (Leksyka trubadurów), 1824
Lexique roman (Leksyka romańska), 1838-1844
Przypisy
↑Stanisław Gniadek, Wstęp, [w:] Fryderyk Mistral, Mirejo, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1964, s. VII.
