François Henri Hallopeau (ur. 17 stycznia 1842 w Paryżu, zm. w marcu 1919) – francuski lekarz dermatolog.

Studiował medycynę w Paryżu; jego nauczycielami byli Edmé Félix Alfred Vulpian i Sigismond Jaccoud. W 1863 roku został externe des hôpitaux, w 1866 roku został internem. W 1871 roku przedstawił dysertację doktorską. W 1878 roku został professor agrégé.

Opisał wiele nowych chorób skóry i przydatków, m.in. trichotillomanię, odmianę łuszczycy (acrodermatitis continua Hallopeau), jedną z postaci epidermolysis bullosa.

• Études sur les myélites chroniques diffuses. Paris, 1875.
• Des paralysies bulbaires. Paris, 1875
• Du mercure; action physiologique et thérapeutique. Thesis for agrégé, Paris, 1878
• Traité élémentaire de pathologie générale. Paris, 1884
• Leçons sur les maladies cutanées et syphilitiques, les naevi. Paris, 1891
• Traité pratique de dermatologie. With Émile Leredde. Paris, Baillière, 1900
• Traité de la syphilis. (z C. Fouquetem). Paris, Baillière, 1910

• François Henri Hallopeau w bazie Who Named It (ang.)