Franz Ignaz Danzi (ur. 15 czerwca 1763 w Schwetzingen, zm. 13 kwietnia 1826 w Karlsruhe[1][2]) – niemiecki kompozytor i wiolonczelista pochodzenia włoskiego[3][4].
Życiorys
Pochodził z rodziny o tradycjach muzycznych. Jego ojciec, Innocenzo Danzi, był wiolonczelistą w orkiestrze elektorskiej w Mannheimie, brat Johann Baptista był skrzypkiem, siostra Franziska Danzi-Lebrun zaś kompozytorką i sopranistką[1]. Śpiewu, gry na wiolonczeli i na fortepianie uczył się od ojca[1]. Następnie studiował u G.J. Voglera[1][2]. Od 1778 roku był wiolonczelistą w orkiestrze książęcej w Mannheimie, później pełnił funkcję korepetytora w teatrze dworskim, gdzie w 1780 roku wystawił swoją pierwszą operę – Azakia[1]. W 1783 roku przeniósł się do Monachium[1][2][5]. Wstąpił w związek małżeński ze śpiewaczką Margarethe Marchand[2]. W latach 1791–1796 odbył podróż do Lipska, Hamburga, Wenecji i Florencji[1]. W 1798 roku powrócił do Monachium, gdzie został wicekapelmistrzem orkiestry książęcej[1][2]. Komponował także utwory religijne dla kościoła dworskiego[1]. W latach 1807–1812 był kapelmistrzem konserwatorium w Stuttgarcie[1][2][5]. Przyjaźnił się z Carlem Marią von Weberem i Louisem Spohrem[1]. Od 1812 roku pełnił funkcję kapelmistrza w teatrze dworskim w Karlsruhe[1][2][5].
W swojej twórczości kontynuował tradycje szkoły mannheimskiej i W.A. Mozarta[1]. Skomponował m.in. 4 symfonie (I 1800, II 1804, III i IV 1818), 2 symfonie koncertujące, 2 koncerty na fortepian, 5 koncertów na fagot, 5 koncertów na wiolonczelę, ponad 100 utworów kameralnych, sonaty, miniatury fortepianowe, canzonetty i pieśni solowe[1]. Napisał 17 oper. Ponadto był autorem utworów religijnych, w tym 3 mszy i oratorium Abraham auf Moria (1808)[1].
Przypisy
Linki zewnętrzne
