Franciszka Hanna Arnsztajnowa z Meyersonów, ps.F. A. M., J. Górecka, Jan Gorecki, Jan Górecki, Stefan Orlik (ur. 19 lutego1865 w Lublinie[1], zm. prawdopodobnie w 1942) – polska poetka, dramaturg i tłumaczka żydowskiego pochodzenia.
Zarys biograficzny
Córka Bernarda (Berka) Meyersona, lubelskiego kupca, dyrektora Towarzystwa Kredytowego Miasta Lublina, i powieściopisarkiMalwiny (Małki) z Horowitzów, która była prawnuczką ortodoksyjnego rabinaAzriela Horowitza i siostrą filozofa Emila Meyersona. Uczyła się w gimnazjum żeńskim w Lublinie, a następnie studiowała nauki przyrodnicze w Niemczech[1].
Po powrocie do Lublina wraz ze swoim mężem Markiem Arnsztajnem prowadziła działalność społeczną, charytatywną i patriotyczną (także w trakcie I wojny światowej).
Debiutowała w „Kurierze Codziennym”, pierwszy zbiór wierszy Poezje opublikowała w 1895 roku. Późniejsze zbiory poezji wydawała także wspólnie z Józefem Czechowiczem, z którym w 1932 roku założyła Lubelski Związek Literatów.
W 1934 roku przeniosła się do Warszawy. Okoliczności jej śmierci nie są znane, prawdopodobnie zginęła w obozie zagłady w Treblince.
Jej mężem był Marek Arnsztajn, lekarz, działacz społeczny i polityczny, a synem Jan Arnsztajn, lekarz i działacz niepodległościowy.
Do postaci Franciszki Arnsztajnowej w książce Wyjątkowa długa linia nawiązuje Hanna Krall.
W 2013 roku Andrzej Titkow – scenarzysta i reżyser zrealizował w Lublinie film dokumentalny Album rodzinny, poświęcony Franciszce Arnsztajnowej.
Przypisy
↑ abcdStanisławS.ŁozaStanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 13.