Za prezydentury Macíasa Nguemy dowodził marynarką wojenną. Zaangażowany w zamach stanu z 3 sierpnia 1979, wszedł następnie do ścisłego kierownictwa państwa. Pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Najwyższej Rady Wojskowej, odpowiadał również za resort spraw zagranicznych[2]. Uczestniczył w podpisaniu traktatu o przyjaźni i współpracy z Hiszpanią[3].
Przesunięty następnie do pracy w dyplomacji, był ambasadorem przy ONZ (1982-1987) i w Kamerunie (od 2006). Zamieszany w porwanie gwinejskiego opozycjonisty Cipriano Nguemy Mba we wrześniu 2008[4], został uznany przez kameruńskie władze za persona non grata i zmuszony do opuszczenia placówki[5].
W 2013 został wybrany do senatu, jako reprezentant rządzącej Partii Demokratycznej[6]. Mandat wykonywał do 2018.
Odznaczony Orderem Izabeli Katolickiej[7]. Powiązany rodzinnie z prezydentem Teodoro Obiangem Nguemą Mbasogo, jest teściem jednego z prezydenckich synów[8].