Flora Bieńkowska

Flora Bieńkowska
Imię i nazwisko urodzenia

Flora Zaborowska

Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1914
Mogielnica

Data i miejsce śmierci

30 września 1990
Warszawa

Miejsce spoczynku

Warszawa

Zawód, zajęcie

poetka, pisarka, autorka sztuk scenicznych

Małżeństwo

Władysław Bieńkowski

Dzieci

Ewa Bieńkowska, Andrzej Bieńkowski (malarz)

Nagrobek Flory Bieńkowskiej na Cmentarzu Powązkowskim

Flora Bieńkowska z d. Zaborowska (ur. 9 czerwca 1914 w Mogielnicy, zm. 30 września 1990 w Warszawie) – polska poetka, pisarka, autorka sztuk scenicznych. Żona Władysława Bieńkowskiego, matka Ewy i Andrzeja.

Życiorys

Studiowała na Wydziale Społeczno-Politycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W latach 1943–45 była żołnierzem GL i AL. Pełniła też funkcję współpracowniczki prasy konspiracyjnej PPR. W 1963 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za trylogię Dalekie drogi. W 1970 cenzura zablokowała wydanie jej powieści Południe wieku, która ukazała się dopiero pośmiertnie w 2019[1]. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 279, rząd 4, grób 27)[3].

Twórczość

  • Wiosna 1944 (sztuka sceniczna)
  • Dalekie drogi (trylogia powieściowa - tom 1: Czyściec; tom 2: Pusta kwinta; tom 3: Smuga światła)
  • Wyróżniony ogród (poezje)
  • Krajobraz słowa (poezje)
  • Południe wieku (powieść)

Przypisy

  1. ↑ Ta książka miała zostać całkowicie zniszczona, ale autorka ukryła jeden egzemplarz. wyborcza.pl. [dostęp 2020-01-20].
  2. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: FLORA BIEŃKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-10].

Bibliografia