Flavio Orlandi
|
Data i miejsce urodzenia
|
12 kwietnia 1921 Canino
|
Data i miejsce śmierci
|
8 stycznia 2009 Rzym
|
Zawód, zajęcie
|
polityk, publicysta
|
Stanowisko
|
członek Izby Deputowanych (1958–1972), poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1984)
|
Partia
|
Włoska Partia Socjaldemokratyczna
|
|
Flavio Orlandi (ur. 12 kwietnia 1921 w Canino, zm. 8 stycznia 2009 w Rzymie[1]) – włoski polityk i publicysta, członek Izby Deputowanych, poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji.
Życiorys
Podczas II wojny światowej walczył w partyzantce, powiązanej z ruchem Sprawiedliwość i Wolność. Ukończył studia prawnicze i politologiczne, zawodowo zajął się publicystyką. Od 1966 do 1978 był dyrektorem politycznym lewicowego dziennika „Avanti!”, w tym od 1966 do 1969 wspólnie z politykiem PSI Gaetano Arfé. Później kierował związanym z socjaldemokratami dziennikiem „L'Umanità”. Został honorowym dyrektorem Fundacji Matteotti[1].
Wstąpił do Włoskiej Partii Socjaldemokratycznej, zajmował stanowisko lidera jej frakcji parlamentarnej (1972) i sekretarza narodowego partii (1972–1975). W latach 1958–1976 zasiadał w Izbie Deputowanych III, IV, V i VI kadencji[2]. W 1979 wybrano go posłem do Parlamentu Europejskiego, gdzie przystąpił do frakcji socjalistycznej[3]. Od 1977 do 1989 należał do CNEL, organu doradczego ds. ekonomii i pracy[4], w latach 80. był wiceprezesem INAL, państwowej korporacji ubezpieczeniowej. W 1989 po rozwiązaniu PSDI przeszedł do Włoskiej Partii Socjalistycznej[5].
Życie prywatne
Był żonaty, jego syn Maurizio został profesorem prawa unijnego na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”[1].
Przypisy