PROFILPELAJAR.COM

Filip Springer
	; Filip Springer (2024)
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1982 ; Poznań
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura faktu
	Ważne dzieła
	Miedzianka. Historia znikania; Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u; Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach; Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni; 13 pięter; Księga zachwytów; Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast; Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Galeria

Filip Springer (ur. 6 czerwca 1982 w Poznaniu) – polski reportażysta i fotoreporter.

Życiorys

Ukończył Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (archeologia z antropologią kulturową)^[2]. W 2004 pracował dla Polskiej Agencji Fotografów Forum^[2]. Współpracował z dziennikami „Głos Wielkopolski” i „Gazeta Poznańska”, publikował m.in. w tygodnikach „Polityka”, „Przekrój”, „Duży Format”, a także miesięczniku „Vogue”. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika „Pismo”, dla którego pisze reportaże w ramach cykli klimatycznego, oraz miesięcznika „Znak”, dla którego pisze felietony. Został^[kiedy?] stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu „Młoda Polska” Narodowego Centrum Kultury. Był instruktorem ZHP w stopniu przewodnika, pełnił funkcję m.in. drużynowego 79 Poznańskiej Drużyny Harcerskiej „Wilki”, w harcerstwie spędził ponad dwadzieścia lat. Służbę zakończył jako redaktor naczelny magazynu wędrowniczego „Na Tropie”^[3]^[4].

Jego debiut literacki (reportaż Miedzianka. Historia znikania) znalazł się w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki 2011, w finale Nagrody Literackiej „Nike” 2012^[5]^[6] oraz był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2012^[7]. Kolejny reportaż Springera – Źle urodzone – wybrano do Plebiscytu 2012 w Radiowym Domu Kultury w Programie 3 Polskiego Radia w kategorii „Książka roku”^[8]. W 2013 został nagrodzony Medalem Młodej Sztuki. W 2016 otrzymał Śląski Wawrzyn Literacki za książkę „13 pięter”.

Jest także autorem fotoreportaży: Miało być ładnie; Płacz nad rozlanym miastem (2009); Nie ma jeziora (2010)^[2], a także podkastów Umiar oraz Nie wiem na platformie Audioteki.

Mieszka i pracuje w Warszawie^[9]. Współpracuje z Instytutem Reportażu, przy którym założył wraz z Julią Fiedorczuk pierwszą w Polsce Szkołę Ekopoetyki. Jego żoną jest Julianna Jonek-Springer, redaktorka naczelna wydawnictwa Dowody na Istnienie. Mają syna Kazika.

Twórczość

2011: Miedzianka. Historia znikania (Wydawnictwo Czarne)
2012: Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u (Karakter)
2013: Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach (Karakter)
2013: Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni (Czarne)
2015: 13 pięter (Czarne)
2016: Księga zachwytów (Agora)
2016: Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast (Karakter)^[10]
2019: Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz (Czarne)^[11]
2023: Mein Gott, jak pięknie (Karakter)
2024: Szara godzina. Czas na nową architekturę (Karakter)^[12]

Książki Miedzianka. Historia znikania została przetłumaczona na język angielski, niemiecki, czeski, węgierski i chiński (wydanie wkrótce^[kiedy?]). Książka Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL została przetłumaczona na język niemiecki.

Przypisy

↑ Taras widokowy, Guzowata k. Radkowa
↑ ^a ^b ^c Dariusz Bochenek: Filip Springer – Życie i twórczość. Culture.pl, sierpień 2013. [dostęp 2014-09-19].
↑ FilipF. Springer FilipF., Rebranding polskiego harcerstwa [online], MagazynPismo [dostęp 2020-05-30] (ang.).
↑ Wyprawa Wędrownicza 2007: Ruszamy już w maju [online] [dostęp 2020-05-30] (ang.).
↑ Filip Springer. Wydawnictwo Czarne. [dostęp 2014-09-19].
↑ Nagroda Nike 2012. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
↑ Nominowani 2012 | Nagroda Literacka Gdynia [online], nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-18] .
↑ Czekamy na Twój głos!. Polskie Radio, 26.12.2012. [dostęp 2014-09-19].
↑ Bio. Filip Springer. [dostęp 2021-05-24].
↑ Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast [online], www.karakter.pl [dostęp 2019-05-24] .
↑ Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz [online], czarne.com.pl [dostęp 2019-11-12] .
↑ Szara godzina. Czas na nową architekturę. Karakter. [dostęp 2024-12-08].