Gwiazda ta ma nazwę własną Elgafar; wywodzi się ona od arabskiegoالغفرal Ghafr, „nakrycie” i odnosi się do jednej z arabskich „stacji księżycowych” (manzil), segmentów ekliptyki, które przemierza Księżyc w miesięcznym ruchu. Asteryzm ten tworzyły ι, κ i φ Vir[7]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2018 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Elgafar dla określenia Fi Virginis A[8].
Układowi na niebie towarzyszy trzecia gwiazda, odległa o 91,4″ (pomiar z 2000 r.)[9], ale jej ruch własny jest zupełnie inny, a znacznie mniejsza paralaksa wskazuje, że jest to niezwiązany obiekt tła[10].
↑ abcdeAlessandro Massarotti, David W. Latham, Robert P. Stefanik, Jeffrey Fogel. Rotational and radial velocities for a sample of 761 HIPPARCOS giants and the role of binarity. „The Astronomical Journal”. 135 (1), s. 209–231, 2008. DOI: 10.1088/0004-6256/135/1/209. Bibcode: 2008AJ....135..209M. (ang.).
↑ abObliczona na podstawie paralaksy i wielkości obserwowanej.
↑ abAnderson E, Francis C.: HIP 70755. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-07-24]. (ang.).