Ferdinand Hellmesberger (ur. 24 stycznia 1863[a] w Wiedniu, zm. 15 marca 1940 tamże)[1][2] – austriacki wiolonczelista i dyrygent.
Życiorys
Urodził się w rodzinie z tradycjami muzycznymi. Muzykami również byli: ojciec Josef (1828–1893), dziadek Georg (1800–1873), stryj Georg (1830–1852) i brat Josef zw. Pepi (1855–1907)[3].
Studiował w Konserwatorium Wiedeńskim grę na wiolonczeli pod kierunkiem Karla Udela i teorię muzyki u Antona Brucknera[3]. W 1884, w wieku 21 lat, został nauczycielem gry wiolonczelowej w tymże konserwatorium[1][2] [3].
W 1879 został członkiem kapeli dworskiej (Hofkapelle), w 1883 dołączył do kwartetu ojca (Hellmesberger Quartett(inne języki)), a trzy lata później został zaangażowany jako solista w orkiestrze opery dworskiej (Hofoper). W 1902 zrezygnował z dotychczasowych stanowisk (w konserwatorium i w operze) i został kapelmistrzem niedawno powstałej Volksoper. Od 1905 był dyrygentem baletu w Königliche Oper w Berlinie, a od 1910 dyrygował orkiestrami w uzdrowiskach Baden pod Wiedniem, Mariańskich Łaźniach, Karlowych Warach i w Abbazii[1][2] .
Zmarł w wieku 77 lat. Został pochowany na wiedeńskim cmentarzu Hietzinger.
Uwagi
- ↑ Jerzy Michniewicz podaje rok 1865[1]
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Michniewicz: Hellmesberger Ferdinand. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 4: HIJ część biograficzna. Kraków: PWM, 1993, s. 172-173. ISBN 83-224-0453-0. (pol.).
- Richard Evidon: Hellmesberger family. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. H. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
Linki zewnętrzne