Feliks Kułow

Data i miejsce urodzenia	29 października 1948 Frunze
Premier Kirgistanu
Okres	od 15 sierpnia 2005 do 29 stycznia 2007
Przynależność polityczna	Ar Namys
Poprzednik	Medetbek Kerimkułow (p.o.)
Następca	Azim Isabekow
Multimedia w Wikimedia Commons

Feliks Kułow (ur. 29 października 1948 we Frunze, obecnie Biszkek) – kirgiski polityk, wiceprezydent Kirgistanu w latach 1992–1993, były minister i gubernator obwodu czujskiego. Burmistrz Biszkeku w latach 1998–1999. Przywódca partii Ar Namys od 1999. Premier Kirgistanu od 15 sierpnia 2005 do 29 stycznia 2007.

Feliks Kułow urodził się w 1948 we Frunze w ówczesnej Kirgiskiej SRR. Ukończył Akademię Policyjną w ZSSR, a następnie rozpoczął służbę w szeregach policji. Po rozpadzie Związku Radzieckiego zajmował wysokie stanowiska w okresie rządów prezydenta Askara Akajew. Początkowo był ministrem spraw wewnętrznych. W latach 1992–1993 zajmował urząd wiceprezydenta Kirgistanu, odpowiedzialnego za nadzorowanie wprowadzania nowej kirgiskiej waluty, soma. Jednakże, po skandalu związanym ze zniknięciem rezerw złota został zmuszony do dymisji^[1][2].

W latach 1993–1997 pełnił funkcję gubernatora obwodu czujskiego. Od 1997 do 1998 był szefem Narodowych Służb Bezpieczeństwa, w latach 1998–1999 burmistrzem Biszkeku. W lipcu 1999 założył własną partię Ar Namys (Godność). W lutym 2000 ogłosił zamiar startu w wyborach prezydenckich. Jednak w następnym miesiącu został aresztowany, a 22 stycznia 2001 skazany przez sąd na siedem lat więzienia za korupcję i nadużycie władzy w czasie kierowania służbami bezpieczeństwa. W listopadzie 2001 został wybrany liderem Kongresu Ludowego Kirgistanu, koalicji partii opozycyjnych wobec rządów prezydenta Askara Akajewa. Pracami ugrupowania kierował z więzienia^[1][2].

W marcu 2005 został zwolniony z więzienia zaraz po wybuchu tulipanowej rewolucji i obaleniu prezydenta Akajewa. 11 kwietnia 2005 Sąd Najwyższy oczyścił go z wszystkich zarzutów i uznał jego proces za politycznie motywowany^[1].

Początkowo Kułow zamierzał kandydować w wyborach prezydenckich, zaplanowanych na 10 lipca 2005. Zgodnie z konstytucją kandydat na urząd prezydenta musiał płynnie posługiwać się językiem kirgiskim, co dla rosyjskojęzycznego Kułowa mogło stanowić pewną przeszkodę. Ostatecznie w maju wycofał swoją kandydaturę, przerzucając poparcie na Kurmanbeka Bakijewa, jednego z liderów rewolucji. Po zwycięstwie Bakijewa w wyborach prezydenckich i jego zaprzysiężeniu, 15 sierpnia 2005 został mianowany przez niego pełniącym obowiązki premiera Kirgistanu^[3]. 1 września 2005 jego kandydatura została zatwierdzona przez kirgiski parlament, głosami 55 za do 8 przeciw^[4].

W listopadzie 2006 w Kirgistanie przyjęta została nowa konstytucja, która m.in. zmieniała strukturę i sposób wyboru parlamentu. 19 grudnia 2006 premier Kułow podał się do dymisji, by jak wyjaśniał, ułatwić jej wejście w życie. Innym z powodów jego rezygnacji był wzrost napięcia między władzą wykonawczą a ustawodawczą^[5].

Prezydent Bakijew powierzył mu dalsze pełnienie obowiązków szefa rządu, a w połowie stycznia 2007 ponownie desygnował na stanowisko premiera. Kandydatura Kułowa 18 stycznia 2007 nie zyskała jednak akceptacji ze strony parlamentu^[6]. Nazajutrz po głosowaniu Bakijew raz jeszcze nominował Kułowa na urząd szefa premiera, jednakże i tym razem parlament odrzucił jego kandydaturę^[7]. W takiej sytuacji prezydent Bakijew zmienił kandydata i na urząd szefa rządu wyznaczył Azima Isabekowa, który po zatwierdzeniu przez parlament, 29 stycznia 2007 objął stanowisko premiera Kirgistanu^[8].

Po opuszczeniu stanowiska premiera przyłączył się do opozycji, stając się zagorzałym krytykiem polityki prezydenta Bakijewa. W kwietniu 2007 brał udział w antyrządowych protestach^[1][2][9].