W 1837 ukończył gimnazjum i kurs prawniczy w Warszawie, po czym rozpoczął aplikację w warszawskim Trybunale Cywilnym. W 1842 zdał egzamin sądowy i otrzymał nominację na stanowisko podpisarza w sądzie piotrkowskim; w 1845 awansował na pisarza, 1847 na asesora. W 1850 został asesorem Trybunału Cywilnego w Kaliszu, od 1857 sędzia tamże, 1862 prokurator królewski w Kaliszu. W 1867 przeniesiony na stanowisko prokuratora królewskiego w Łomży. Specjalizował się w dziedzinie stosowania prawa oraz nauce prawa hipotecznego. W 1868 został sędzią Sądu Apelacyjnego w Kaliszu, potem w Warszawie, 1875 mianowany radcą stanu; rok później emerytowany[2].
Był autorem wielu publikacji prawniczych, także książkowych. Współpracował z periodykami, m.in. "Biblioteką Warszawską", "Ekonomistą", "Przegladem Sądowym" i "Gazetą Sądową Warszawską" (gdzie od 3 września 1881 do 1889 pełnił funkcję redaktora odpowiedzialnego). Był redaktorem działu prawnego i autorem haseł w Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej (od 1890)[3].
Niektóre prace:
Kurs Kodexu Cywilnego Królestwa Polskiego z 1825[4][5](1868)
O prawie stron do pojednania się w przestępstwach prywatno-publicznych[6] (1870)
O utracie prawa do pozyskania i utracie dobrodziejstwa inwentarza (1870)
O znaczeniu kontraktów pozahipotecznych w sprzedażach nieruchomości(1876)
Prawo o przywilejach i hypotekach z roku 1825[8] (1881)
Projekt instrukcji dodatkowej dla zwierzchności hypotecznych Królestwa Polskiego[9] (1888)
Niezależnie od pracy zawodowej prowadził przez wiele lat badania nad nauczaniem początkowym, czego efektem był podręcznik Poglądowa metoda nauki czytania, prowadzona jednocześnie z nauką pisania i początkowych rachunków (1894).
Przypisy
↑Neofici Polscy, T.Jeske-Choiński, s. 80, Warszawa, 1904.
↑Emil Noiński, W obliczu ugody i lojalizmu. Feliks Jeziorański (1820 – 1896) i jego kariera w administracji rządowej Królestwa Polskiego, [w:] Między irredentą a kolaboracją. Ugoda, lojalizm i legalizm. „Dusza urzędnika” – ludzie i ich kariery, pod redakcją Andrzeja Szmyta, Olsztyn 2015, s. 87-97.
↑AdamA.RedzikAdamA., Poczet prawników polskich XIX-XX w., 2. wyd., Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2011, ISBN 978-83-255-1718-2, OCLC750520709 [dostęp 2020-02-07]. Brak numerów stron w książce
↑Kurs kodexu cywilnego. T. 1 [online], przez Jana Kantego Wołowskiego ; treści przedmiotów, tudzież spis rozbieranych przepisów prawa, dorobił, brakujące ustępy uzupełnił, wiadomości o świeżych zmianach pododawał i wydał Feliks Jeziorański, polona.pl [dostęp 2020-05-21].
↑Kurs kodexu cywilnego. T. 2 [online], przez Jana Kantego Wołowskiego ; treści przedmiotów, tudzież spis rozbieranych przepisów prawa, dorobił, brakujące ustępy uzupełnił, wiadomości o świeżych zmianach pododawał i wydał Feliks Jeziorański., polona.pl [dostęp 2020-05-21].