Feliks Henryk Dropiński (ur. 13 maja 1897 w Poznaniu, zm. 17 lipca 1971 tamże) – polski prawnik, naczelnik poznańskiego magistratu, powstaniec wielkopolski, członek Masovii, prezes Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania (1946-1948).

Urodził się 13 maja 1897 w Poznaniu w rodzinie Symforyna Dropińskiego i Amelii z domu Balczyńskiej^[1].

Był absolwentem Gimnazjum św. Marii Magdaleny, następnie studiował na Uniwersytecie w Berlinie (Wydział Matematyczno-Przyrodniczy). Odbywał służbę wojskową w armii niemieckiej 1917-18.

Studiował prawo i ekonomię^[1] na Uniwersytecie Poznańskim. Był członkiem korporacji studentów Masovia^[2].

Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim jako porucznik. Następne walczył w 1920 w wojnie polsko-bolszewickiej.

Był naczelnikiem Wydziału Prezydialnego w Zarządzie Miejskim.

Podczas II wojny światowej był dowódcą I Poznańskiego Baonu Obrony Narodowej. Dostał się do niewoli (w oflagach Prenzlau, Arnswalde, Gross Born, Woldenberg).

Po II wojnie światowej był jedną z osób które reaktywowały Towarzystwo Miłośników Miasta Poznania (10.07.1946-24.04.1948 był prezesem)^[3]. Pracował w administracji miejskiej, był radcą prawnym miasta,

Wymieniony na tablicy pamiątkowej poświęconej powstańcom wielkopolskim jako jedna z 10 postaci powstańców-korporantów charakterystycznych dla powstania^[4][5].

Pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu (11-A-11-13)^[6].

• Sylwetki prezesów TMMP w Kronice Miasta Poznania, 3-4/1992, on-line: [1]
• W hołdzie powstańcom-studentom (2009-01-25) w mmpoznan.pl, on-line: [2]
• Dzieje Korporacji Masovia 1924-2006
• Dropiński Feliks Henryk w: [3]