Fallières Coast

Fallières Coast
Costa Fallières
{{{alt grafiki}}}
Fallières Coast na mapie Półwyspu Antarktycznego
Terytorium

 Antarktyda

Miejscowości

brak

Wydarzenia historyczne

Odkrycia i badania Antarktyki

Rodzaj obiektu

Wybrzeże

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Fallières Coast”
Ziemia68°30′S 67°00′W/-68,500000 -67,000000
Multimedia w Wikimedia Commons

Fallières Coast (hiszp. Costa Fallières)[1] – część zachodniego wybrzeża Ziemi Grahama na Półwyspie Antarktycznym, pomiędzy Bourgeois Fjord a Cape Jeremy.

Nazwa

Wybrzeże pomiędzy południowym wejściem do Bourgeois Fjord a 69°00'S zostało nazwane przez Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) na cześć prezydenta Francji Armanda Fallières’a (1841–1931), który w marcu 1906 roku zatwierdził powołanie do życia komisji naukowej ds. francuskiej ekspedycji antarktycznej w latach 1903–1905[2].

Geografia

Fallières Coast obejmuje zachodnie wybrzeże Ziemi Grahama na Półwyspie Antarktycznym od Bourgeois Fjord do Cape Jeremy nad Zatoką Małgorzaty[2].

Na wybrzeżu odnotowano występowanie wielu gatunków mchów, m.in. płonnika jałowcowatego[3], Ptychostomum pseudotriquetrum[4], Stegonia latifolia[5], Hymenoloma crispulum[6] i Hymenoloma antarcticum[7], Bryum argenteum[8], Distichium capillaceum[9], Willia austroleucophaea[10], Schistidium andinum[11] i Polytrichastrum longisetum[12].

Historia

Wybrzeże zostało odkryte i częściowo zmapowane przez francuską ekspedycję antarktyczną (1908–1910) pod kierownictwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w 1909 roku[2]. W latach 1936–1937 obszar został ponownie zbadany przez Brytyjską Ekspedycję do Ziemi Grahama (ang. British Graham Land Expedition, (BGLE)) pod dowództwem Johna Rymilla (1905–1968)[2]. Następnie teren został przebadany w latach 1948–1949 przez Falkland Islands Dependencies Survey (FIDS)[2].

Przypisy

  1. ↑ KSNG 2006 ↓, s. 26.
  2. ↑ a b c d e SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and Gazetteer of the British Antarctic Territory ↓.
  3. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 105–108.
  4. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 473–482.
  5. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 340–343.
  6. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 209–213.
  7. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 213–219.
  8. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 453–457.
  9. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 131–135.
  10. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 371–374.
  11. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 241–244.
  12. ↑ Ochyra, Bednarek-Ochyra i Lewis Smith 2008 ↓, s. 98–100.

Bibliografia