Eve Muirhead (ur. 22 kwietnia 1990 w Perth) – szkocka curlerka, złota medalistka Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022, brązowa medalistka Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014, mistrzyni świata z 2013, czterokrotna mistrzyni świata juniorów. Zawodniczka Dunkeld Curling Club, mieszka w Blair Atholl w Szkocji.
Kariera sportowa
Muirhead zaczęła grać w curling w 1999. Zdobyła złoty medal na Mistrzostwach Świata Juniorów 2007, była wówczas trzecią u Sary Reid. W tym samym roku wzięła udział w Mistrzostwach Europy Mikstów, skipem reprezentacji Szkocji był Gordon Muirhead.
W 2008 Eve Muirhead była już skipem drużyny juniorek i obroniła tytuł mistrzyń świata. W finale pokonała Szwedki 12:3. Eve została wybrana rezerwową na Mistrzostwa Europy 2008, nie zagrała w żadnym meczu i ostatecznie zajęła 6. miejsce.
Muirhead w 2009 wygrała Mistrzostwa Szkocji i została najmłodszą kapitan w historii. W finale pokonała Kelly Wood 10:5 zdobywając 5 punktów w dwóch ostatnich endach, dało jej to wyjazd na MŚ. Dwa tygodnie wcześniej ponownie zdobyła tytuł mistrza Szkocji juniorek. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009 zdobyła złoty medal, w finale pokonała Kanadę 8:6. Na Mistrzostwach Świata Kobiet zajęła 8. miejsce, z bilansem 5-6, pokonała m.in. Szwajcarię (Mirjam Ott).
W kolejnym sezonie Eve została wybrana, by reprezentować Wielką Brytanię na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010, do Muirhead dołączył zespół Kelly Wood[2]. Wraz z nowym zespołem Eve wystąpiła na Mistrzostwach Europy 2009, gdzie uplasowała się na 6. miejscu.
Występ na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Muirhead zakończyła na 7. miejscu z bilansem 3 wygranych i 6 porażek[3]. Szkotki lepszą formę prezentowały na MŚ 2010, w Round Robin zajęły 3. miejsce. W fazie play-off pokonały kolejno 8:3 Szwedki (Cecilia Östlund) i 10:4 Kanadyjki (Jennifer Jones). Ostatecznie zdobyły srebrne medale, w finale uległy Niemkom (Andrea Schöpp) 6:8.
Pod koniec tego samego roku Muirhead reprezentowała Szkocję na Mistrzostwach Europy 2010. Z jedną porażką z fazy grupowej zespół awansował do playoffów. W pierwszym meczu przeciwko Rosji (Ludmiła Priwiwkowa) lepsze okazały się Szkotki i bezpośrednio awansowały do finału. W ostatnim meczu zmierzyły się ze Szwedkami (Stina Viktorsson), które pokonały je 8:6[4]. W tym samym sezonie Muirhaed po raz ostatni wystąpiła na mistrzostwach świata juniorek, jako gospodyni turnieju w Perth wywalczyła swój czwarty złoty medal tej rangi. Szkotki w finale pokonały Kanadyjki (Trish Paulsen) 10:3[5].
W kolejnych mistrzostwach Europy reprezentacja z Eve na czele awansowała do fazy play-off z 3. miejsca. W meczu 3-4 Szkotki pokonały gospodynie, Rosjanki (Anna Sidorowa) 9:6, po czym awansowały do finału pokonując 10:2 Dunki (Lene Nielsen). Muirhead sięgnęła po drugi w historii złoty medal dla Szkocji zwyciężając 8:2 nad niepokonanymi dotąd w turnieju Szwedkami (Margaretha Sigfridsson)[6]. Mistrzynie Europy nie grały zbyt dobrze w MŚ 2012. W ostatniej kolejce spotkań wygrały z Kanadą (Heather Nedohin), co w rezultacie dało im dodatni bilans wygranych meczów (6-5) i 6. miejsce w klasyfikacji generalnej[7].
Eve brała udział w odbywających się na początku sezonu 2012/2013 Mistrzostwach Europy Mikstów. Grała jako trzecia w zespole Ewana MacDonalda. Szkoci zdobyli tytuły mistrzowskie wygrywając w finale 8:4 nad Szwedami (Rickard Hallström)[8]. Szkotki broniły złotych medal podczas Mistrzostw Europy 2012. Do fazy play-off awansowały z 2. miejsca Round Robin. Awansowały do finału pokonując Szwedki (Margaretha Sigfridsson) 9:3. W końcowym spotkaniu przeciwko Rosjankom (Anna Sidorowa) zespół Eve doprowadził do dogrywki, jednak to przeciwniczki przy własnym ostatnim kamieniu wygrały extra end za jeden punkt. Wynikiem 5:6 Brytyjki zdobyły srebrne medale[9].
Szkotki bardzo dobrą formę prezentowały podczas marcowych Mistrzostw Świata 2013. W górnym meczu Page play-off uległy Szwedkom (Margaretha Sigfridsson), jednak zmierzyły się z nimi ponownie w finale. Wcześniej ekipa Muirhead zwyciężyła w półfinale nad Rachel Homan z Kanady. Reprezentantki Szkocji w ostatnim meczu turnieju wynikiem 6:5 sięgnęły po tytuły mistrzyń globu[10]. Jest to drugi tytuł w historii wywalczony przez curlerki z tego kraju, wcześniej dokonała tego w 2002 Jackie Lockhart. Eve Muirhead była wymieniana jako faworytka do złotego medalu ME 2013. Szkotki przeszły przez fazę grupową bez porażki, w górnym meczu play-off pokonały 10:3 Szwajcarki (Mirjam Ott). W finale zmierzyły się ze Szwecją (Margaretha Sigfridsson), mecz ten zakończył się wynikiem 10:5 dla zawodniczek ze Skandynawii[11].
W 2014 Muirhead po raz drugi reprezentowała Wielką Brytanię na zimowych igrzyskach olimpijskich. Drużyna pod jej dowództwem rundę grupową skończyła z 5 wygranymi meczami na 4. miejscu. W półfinale Brytyjki uległy 4:6 Kanadzie (Jennifer Jones). Zdobyły brązowe medale zwyciężając w małym finale 6:5 nad zawodniczkami ze Szwajcarii (Mirjam Ott)[12]. W nowym sezonie z zespołu odeszła Claire Hamilton, zastąpiła ją Sarah Reid, z którą Muirhead występowała jako juniorka. Zawodniczki ze Szkocji awansowały do rundy finałowej Mistrzostw Europy w Curlingu 2014 z bilansem 6-3. W dolnym meczu Page play-off przegrały 3:8 z Danią (Lene Nielsen). Dzień później ekipa Muirhead wywalczyła brązowe medale rewanżując się Nielsen 8:4[13].
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2022
W grudniu 2021 roku Muirhead wraz z Jennifer Dodds, Vicky Wright, Hailey Duff i Mili Smith zostały wybrane, by reprezentować Wielką Brytanię na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie[14]. Drużyna wywalczyła złoty medal, w finale pokonując reprezentację Japonii (Satsuki Fujisawa) 10:3. Był to jednocześnie jedyny złoty medal dla Wielkiej Brytanii na tych igrzyskach[15].
Wielki Szlem
|
|
Legenda
| —
|
= turniej nie odbył się
|
| A
|
= nie uczestniczyła
|
| x
|
= nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
|
| QF
|
= ćwierćfinał
|
| SF
|
= półfinał
|
| F
|
= finał
|
| W
|
= zwycięstwo
|
| *
|
= turniej niezaliczany do cyklu Wielkiego Szlema
|
|
Nierozgrywane
Drużyna
Drużyny juniorskie
Drużyny mikstowe
Przypisy
Bibliografia
