E. Gredal w 1943 ukończyła gimnazjum i w zdała maturę w 1947[2]. Studiowała kilka lat na Uniwersytecie Kopenhaskim, ale w 1950 przerwała studia ze względu na małżeństwo[2]. W 1954 ukończyła studia przygotowujące do zawodu pracownika socjalnego[3]. W latach 1959–1967 była przewodniczącą Duńskiego Stowarzyszenia Pracowników Socjalnych (duń: Dansk Socialrådgiverforening).
W latach 1967–1971 była również wiceprezesem Krajowego Stowarzyszenia Higieny Psychicznej (duń: Landsforeningen for Mentalhygiejne) i redaktorką czasopisma „Mentalhygiejne” (1968-70).
Była zdania, iż pracownicy społeczni powinni działać za pośrednictwem partii politycznej aby mieć większe wpływy na działania polityczne, dlatego też w roku 1968 dołączyła do Socjaldemokracji Danii, a w 1971 roku została wybrana do duńskiego parlamentu (Folketinget).
Od 11 października 1971 do 19 grudnia 1973 była ministrem spraw społecznych w trzecim rządzie Jensa Otto Kraga[4] i w pierwszym rządzie Ankera Jørgensena[5]. Od 13 lutego 1975 do 30 sierpnia 1978 ponownie była ministrem spraw społecznych w drugim rządzie Ankera Jørgensena[6].
W 1973 weszła w życie reforma świadczeń zdrowotnych[7].
Mniej znaną częścią pracy E. Gredtal były działania na rzecz równości płci. Była długoletnią członkinią i wiceprzewodniczącą Duńskiego Stowarzyszenia Kobiet (1957-58). W 1974 r. była gorącym zwolennikiem ustanowienia w Danii Rady ds. Równouprawnienia, jak miało to już miejsce w innych krajach skandynawskich. W 1975 r. przewodniczyła duńskiej delegacji na konferencji kobiet ONZ w Meksyku. W tym samym roku otrzymała nagrodę duńskiego Stowarzyszenia Kobiet – „Mathildepris”.
Od 17 lipca 1979 do 24 lipca 1989 była posłem do Parlamentu EuropejskiegoI i II kadencji[8]. Od 10 grudnia 1979 do 23 lipca 1984 członkini prezydium Grupy Socjalistów i od 24 lipca 1984 do 10 lutego 1985 wiceprzewodnicząca Grupy Socjalistów w Parlamencie Europejskim[8]
Po odejściu z Parlamentu Europejskiego E. Gredal działała w Ruchu Europejskim, któremu przewodniczyła w latach 1990–1992. Co więcej, kontynuowała swoje działania społeczne jako dyrektor Stowarzyszenia Zdrowia Psychicznego (1990)[3].
Życie prywatne
Córka pastora Alberta Wilhelmssona Tuure (1903-1976) i jego żony Mary Larsen (1903-1992)[2]. 6 marca 1949 wyszła za mąż za Kaja Otto Gredala (16.06.1925-19.05.1992)[2].
