W 2018 r. Komisja Europejska zwołała przedstawicieli głównych firm technologicznych i branży reklam internetowych w celu opracowania dobrowolnych ram samoregulacji przemysłu w celu zwalczania dezinformacji[1]. Inicjatywa powstała w następstwie skandalu Facebook-Cambridge Analytica i rosyjskiej ingerencji w wybory prezydenckie w USA w 2016 roku. Komisja wyraziła zaniepokojenie, że "masowe kampanie dezinformacyjne online" są "szerzone przez szereg krajowych i zagranicznych podmiotów, aby zasiać nieufność i tworzyć napięcia społeczne".[2] Ponadto, zgodnie z opinią Komisji, platformy internetowe, na których prowadzone są te kampanie, "nie działają proporcjonalnie, nie odpowiadając wyzwaniom wynikającym z dezinformacji i manipulacji infrastruktur platform".[2]
Kodeks określa definicję dezinformacji oraz pięć szerokich zobowiązań dla firm branżowych. Podpisujące podmioty zobowiązują się do sporządzenia corocznych sprawozdań z samooceny, które zostaną poddane przeglądowi przez Komisję Europejską.
Kodeks definiuje dezinformację jako "fałszywą lub wprowadzającą w błąd informację, która, w sumie,
- a) jest tworzona, prezentowana i rozpowszechniana w celu uzyskania korzyści gospodarczych lub celowego oszustwa publicznego; oraz
- b) może powodować szkodę publiczną, która ma na celu zagrożenie demokratycznym procesom politycznym i politycznym, a także dobra publiczne, takie jak ochrona zdrowia, środowiska lub bezpieczeństwa obywateli UE".[1]
Kodeks uznaje, że definicja dezinformacji wyklucza "wprowadzającą w błąd reklamę, zgłaszanie błędów, satyrę i parodię lub wyraźnie określone stronnicze wiadomości i komentarze".[1]
Zobowiązania
Kodeks określa pięć ogólnych zobowiązań dla sygnatariuszy branżowych co umożliwia elastyczne przyjęcie kodeksu. Podpisujący mogą wybrać, jakie zobowiązania będą przestrzegać w zależności od charakteru swoich usług i możliwości technicznych[1].
Przeglądanie umieszczania reklam
Podpisujący uznają potrzebę "znaczącej poprawy kontroli umieszczania reklam, w szczególności w celu zmniejszenia przychodów podmiotów dostarczających dezinformację".[1]
Reklama polityczna i reklama na temat problemów
Sygnatariusze ogólnie „potwierdzają wezwanie [Komisji Europejskiej] do uznania ważności zapewnienia przejrzystości reklam politycznych i tematycznych”. [1]
Integracja usług
Sygnatariusze uznają „znaczenie zintensyfikowania i wykazania skuteczności wysiłków zmierzających do zamknięcia fałszywych kont, a także znaczenie ustanowienia jasnych systemów oznaczania i zasad dla botów, aby zapewnić, że ich działań nie można pomylić z interakcjami międzyludzkimi”[1].
Wzmocnienie konsumentów
Sygnatariusze zobowiązują się „inwestować w środki technologiczne w celu nadania priorytetu odpowiednim, autentycznym i autorytatywnym informacjom, w stosownych przypadkach, w wyszukiwarce, kanałach informacyjnych lub innych automatycznie ocenianych kanałach dystrybucji”[1].
Wzmocnienie społeczności badawczej
Ogólnie rzecz biorąc, sygnatariusze „zobowiązują się do wspierania w dobrej wierze niezależnych wysiłków na rzecz śledzenia dezinformacji i zrozumienia jej wpływu”. [1]
Sygnatariusze
- Facebook (2018)[3]
- Google (2018)[3]
- Twitter (2018)[3]
- Mozilla (2018)[3]
- Association des agences conseils en communication (AACC) (2018)[3]
- European Association of Communications Agencies (EACA) (2018)[3]
- EDiMA (2018)[3]
- Interactive Advertising Bureau Europe (2018)[3]
- Union of Belgian Advertisers (UBA) (2018)[3]
- World Federation of Advertisers (WFA) (2018)[3]
- AKA (2018)[3]
- Microsoft (2019)[3]
- SAR Marketing Communication Association (2019)[3]
- TikTok (2020)[3]
- Goldbach Audience (2020)[3]
- Kreativitet & Kommunikation (2020)[3]
Przypisy