Eugénio de Castro (ur. 1869, zm. 1944) – portugalski poeta.
Życiorys
Eugénio de Castro e Almeida urodził się w Coimbrze 4 marca 1869 roku[1][2]. Studiował literaturę na Uniwersytecie w Coimbrze. Był współzałożycielem pisma „A Arte”, z którym współpracowali między innymi Paul Verlaine i Stéphane Mallarmé[2]. W 1898 ożenił się z Brígidą Augustą Correia Portal[3], z którą miał sześcioro dzieci. Zmarł w wieku siedemdziesięciu pięciu lat w Coimbrze, 17 sierpnia 1944 roku[1][2].
Twórczość
Eugénio de Castro był – obok Camila Pessanhi – głównym przedstawicielem symbolizmu w literaturze portugalskiej[1]. Uważany jest nawet za pierwszego portugalskiego symbolistę[4]. Realizował teoretyczne założenia symbolizmu opracowane przez jego francuskich teoretyków[4][5]. W swojej twórczości poeta wykorzystywał wyrafinowane rymy[5] i aliteracje[1]. Posługiwał się też synestezją[1][2]. Wydał między innymi tomiki Oras Tristes (1888), Oaristos (1890)[4], Horas (1891)[4], Sylva (1894), Salomé e outros poemas (1896)[4], O rei Galor (1897), Saudade do Céu (1899)[4], Depois da ceifa (1901), A sombra do quadrante (1906) i A mantilha de medronhos (1923)[1]. Pisał wiersze liryczne, poematy i dramaty poetyckie (Os olhos de illusão, O rei Galaor). W drugiej fazie twórczości przeszedł na pozycje neoklasyczne[5].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
