Enrico Augusto Delle Sedie[1] (ur. 17 czerwca 1822 w Livorno, zm. 28 listopada 1907 w La Garenne-Colombes[1][2][3]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
Był uczniem Cesario Galeffiego[3]. W 1848 roku uczestniczył w wydarzeniach Wiosny Ludów, za co spędził pewien czas w więzieniu[2]. Na scenie zadebiutował w 1851 roku we Florencji tytułową rolą w Nabucco Giuseppe Verdiego[1]. Występował na scenach włoskich, w Wiedniu, Petersburgu, Londynie i Paryżu, zdobywając sobie sławę jako wykonawca partii barytonowych w operach Verdiego, a także tytułową rolą w Don Giovannim Mozarta i jako Figaro w Cyruliku sewilskim Rossiniego[1]. W latach 1867–1871 uczył śpiewu w Konserwatorium Paryskim[1][2][3]. Opublikował dwie prace teoretyczne, Arte e fisiologia del canto (Mediolan 1876) i L’estetica del canto e dell’arte melodrammatica (Mediolan 1886), a także rozprawę Riflessioni sulle cause della decadenza della scuola di canto in Italia (Paryż 1881)[2][3].
Przypisy
- ↑ a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 394. ISBN 83-224-0223-6.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 839–840. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 115. ISBN 978-0-19-533765-5.
,_(baryton),_PH49331.jpg)
