Emma Elizabeth Smith (ur. 1843, zm. 4 kwietnia 1888) – brytyjska prostytutka, zamordowana w tajemniczych okolicznościach. Jej zabójstwo było pierwszym z jedenastu tak zwanych morderstw z Whitechapel. Smith niekiedy bywa postrzegana jako ofiara Kuby Rozpruwacza, choć większość badaczy odrzuca ten pogląd.
Życiorys
Życie Smith pozostaje nieznane. Policja prowadząc śledztwo w sprawie jej zabójstwa, zebrała co prawda pewną ilość dokumentów dotyczących jej życia, jednak większość z nich zaginęła, została rozkradziona bądź wyrzucona z policyjnego archiwum przed przeniesieniem go do Public Record Office[1]. W jednym z nielicznych ocalałych akt, inspektor Edmund Reid wspomina o synu i córce żyjących w okolicach Finsbury Park[2]. Zaangażowany w śledztwo detektyw Walter Dew później stwierdził:
Jej przeszłość pozostawała zamkniętą książką nawet dla jej najbliższych przyjaciół. Wszystko, co kiedykolwiek powiedziała o sobie do kogokolwiek to to, że jest wdową od ponad dziesięciu lat, choć męża porzuciła i zerwała z nim wszelkie kontakty jeszcze wcześniej.
W Emmie Smith było bez wątpienia coś, co sugerowało, że niegdyś wygody życia nie były jej obce. W jej wypowiedziach widać było ślad kultury, obcej dla ludzi jej klasy. Niegdyś Smith, zapytana czemu tak kompletnie odcina się od swojego dawnego życia, odpowiedziała z lekkim smutkiem „Nikt by mnie nie zrozumiał, tak jak zresztą niegdyś nigdy nie rozumiał, muszę więc jakoś żyć”[3].
Śmierć
W chwili swej śmierci, Smith była zameldowana w noclegowni na 18 George Street w Spitalfield na obszarze East Endu. Została ona zaatakowana wczesnym rankiem na skrzyżowaniu Osborn Street i Brick Lane 3 kwietnia 1888, dzień po Poniedziałku Wielkanocnym. Kobieta przeżyła napaść i mimo że ciężko ranna, dała radę dotrzeć do noclegowni. W rozmowie z dozorczynią Mary Russell, wyznała, że została zaatakowana przez dwóch lub trzech mężczyzn, z których jeden był nastolatkiem. Russell wraz z jednym z lokatorów, zawiozła Emmę Smith do szpitala, gdzie pod nadzorem chirurga George’a Haslipa rozpoczęto leczenie. Mimo wysiłków lekarzy, kobieta zapadła w śpiączkę i zmarła następnego dnia ok. 9 rano[4]. Dochodzenie w sprawie przyczyn zgonu kobiety, którego podjął się dr. H.G. Hillier, ustaliło, że przyczyną zgonu była perforacja otrzewnej wywołana wepchnięciem tępego narzędzia do pochwy[5]. Policja o śmierci Smith została poinformowana dopiero 6 kwietnia, a śledztwo pod przywództwem koronera Wynne Edwina Baxtera rozpoczęto następnego dnia. Skończyło się ono orzeczeniem o morderstwie, dokonanym przez nieznanego sprawcę lub sprawców[4].
Dochodzenie podjął na nowo inspektor Edmund Reid[6]. Walter Dew, detektyw zaangażowany w śledztwo, później tak je opisał:
Jak w przypadku każdego morderstwa, jakkolwiek biedna i samotna byłaby jego ofiara, policja zrobiła wszystko by namierzyć zabójcę Emmy Smith. Zarówno zwyczajne, jak i nietypowe miejsca zostały przeszukane, a setki ludzi przesłuchanych. Ich zeznania zostały dokładnie zanotowane. Żołnierze z Tower zostali dokładnie sprawdzeni, podobnie jak ich posunięcia. Przeszukano także stacjonujące w portach statki, a ich załogi przesłuchane[7].
Smith nie mogła bądź nie chciała opisać wyglądu napastników, nie udało się również znaleźć żadnych świadków zdarzenia. Śledztwo okazało się całkowicie bezowocne i sprawców nie udało się zidentyfikować.
Związek z działalnością Kuby Rozpruwacza
W sierpniu 1888, parę miesięcy po śmierci Smith, na Whitechapel brutalnie zamordowane zostały prostytutki Martha Tabram i Mary Ann Nichols. We wrześniu 1888 w gazecie „Star” ukazał się artykuł, którego autor uznał Smith, Tabram i Nichols za ofiary seryjnego mordercy. Twierdzenia te, szybko podchwycone przez inne czasopisma, wywołały w Londynie sensację[8]. Wkrótce potem doszło do kolejnych zabójstw, a policja otrzymała list od osoby podającej się za mordercę, podpisany pseudonimem „Kuba Rozpruwacz” (ang.Jack the Ripper). Detektyw Walter Dew uznał Smith za pierwszą ofiarę Kuby Rozpruwacza[9], aczkolwiek większość badaczy obecnie uważa, że Smith padła ofiarą gangu, a jej śmierć nie ma związku z późniejszymi zabójstwami na Whitechapel. Prostytutki często działały pod okiem zorganizowanych grup przestępczych, możliwe więc, że Smith zaatakowali jej sutenerzy w celu ukarania za nieposłuszeństwo bądź zastraszenia[10], a kobieta, obawiając się ewentualnego odwetu, nie chciała bądź nie była w stanie ich zidentyfikować.
Begg, Paul (2003). Jack the Ripper: The Definitive History. London: Pearson Education. ISBN 0-582-50631-X
Connell, Nicholas (2005). Walter Dew: The Man Who Caught Crippen. Stroud, Gloucestershire: The History Press. ISBN 978-0-7509-3803-7
Cook, Andrew (2009). Jack the Ripper. Stroud, Gloucestershire: Amberley Publishing. ISBN 978-1-84868-327-3
Stewart PS.P.EvansStewart PS.P., Jack the Ripper: Scotland Yard Investigates. Sutton: Stroud, DonaldD.Rumbelow, Stroud: Sutton, 2006, ISBN 0-7509-4228-2, OCLC137236655. Brak numerów stron w książce
Evans, Stewart P.; Skinner, Keith (2000). The Ultimate Jack the Ripper Sourcebook: An Illustrated Encyclopedia. London: Constable and Robinson. ISBN 1-84119-225-2
TrevorT.MarriottTrevorT., Jack the Ripper: The 21st Century Investigation, London: John Blake, 2005, ISBN 1-84454-103-7, OCLC57574818. Brak numerów stron w książce
DonaldD.RumbelowDonaldD., The Complete Jack the Ripper: Fully Revised and Updated, wyd. Rev. and updated ed, London: Penguin Books, 2004, ISBN 0-14-017395-1, OCLC59373845. Brak numerów stron w książce
