Elektrownia jądrowa Hamaoka (jap.浜岡原子力発電所Hamaoka genshi-ryoku hatsuden-sho) – japońskaelektrownia jądrowa w mieście Omaezaki, w prefekturze Shizuoka (200 km na zachód od Tokio), która została uruchomiona w 1976 roku. Obszar terenów elektrowni obejmuje powierzchnię 395 akrów (160 hektarów). Właścicielem i operatorem jest firma Chubu Electric Power Company.
Na terenie elektrowni znajduje się 5 reaktorów, z czego nr 1 i 2 zostały wycofane z użytkowania w 2009 roku, a nr 6 jest w budowie. Numery 1-4 to reaktory typu BWR, a 5 i 6 (planowany), typu ABWR (Advanced Boiling Water Reactor)[1].
Elektrownia jest zlokalizowana w rejonie podatnym na trzęsienia ziemi, podobnie jak wszystkie elektrownie leżące w rejonach subdukcjipłyt tektonicznych. W przypadku elektrowni japońskich zagrożeniem jest subdukcja płyty pacyficznej. Elektrownia Hamaoka została zaprojektowana do wytrzymania trzęsienia o sile 8.5, jednak Katsuhiko Ishibashi (sejsmolog, profesor Kobe University) nazwał ją „terrorystą-kamikaze, owiniętym bombami i czekającym na moment wybuchu”. Bywa określana jako najbardziej niebezpieczna elektrownia w Japonii”[2].
W 2001 roku uszkodzeniu uległ system HPCI (część awaryjnego systemu chłodzenia) w reaktorze nr 1[3]. W 2004 roku wyłączono reaktor nr 2 z powodu wykrycia symptomów podobnych do przyczyn awarii w reaktorze nr 1.
Oba reaktory nie zostały już ponownie uruchomione, gdyż w 2006 roku zmieniły się normy bezpieczeństwa dotyczące odporności sejsmicznej elektrowni atomowych w Japonii. Operator elektrowni, z uwagi na koszty, 3,3 miliarda USD, i na to, że energia jądrowa stanowiła małą część wytwarzanej przez niego energii elektrycznej, zdecydował się nie wznawiać pracy reaktorów, co kosztowało go 1,2 mld. USD. Firma skupiła się na podwyższeniu standardów bezpieczeństwa sejsmicznego pozostałych 3 reaktorów do standardów narzuconych sobie przez Tokyo Electric Power Company w 2008, i zaadaptowanych przez pozostałych właścicieli elektrowni jądrowych[4].
W 2006 roku uszkodzeniu uległa turbina w bloku nr 5[3].
