El Isidro (Izydor) – poemat epicki o charakterze hagiograficznym hiszpańskiego poety i dramaturga Złotego Wieku Lopego de Vega. Utwór został napisany i przedstawiony z okazji kanonizacji św. Izydora, patrona Madrytu w 1598 roku[1]. Jest ułożony strofą pięciowersową (quintillą)[2], rymowaną abbab lub aabba, pisaną ośmiozgłoskowcem.
Salió Isidro acompañado, muy humilde y mesurado, mirando su serafín; y aunque de pardillo, en fin limpio, justo y aseado.
Su jubón blanco de lino, su capote de dos haldas, con capilla a las espaldas, que hacía el rostro divino de rubíes y esmeraldas.
