Egzekucja w Zwierzyńcu – publiczna egzekucja 20 Polaków, dokonana przez Niemców hitlerowskich 2 lutego 1944 roku w Zwierzyńcu[1], w powiecie zamojskim[2].
Przebieg zbrodni
Podczas II wojny światowej i okupacji Polski przez III Rzeszę Niemiecką, 2 lutego 1944 roky oddziały niemieckie dokonały publicznej egzekucji ulicznej 20 Polaków na placu targowym w Zwierzyńcu na Zamojszczyźnie. Egzekucja odbyła się w obecności około 500 osób, przymusowo spędzonych mieszkańców Zwierzyńca[3].
Zbrodni dokonano pod zarzutem przynależności do ruchu oporu, w odwecie za zabicie szofera i konfidenta gestapo[2].
Ofiary, przywiezione ciężarówką, były skrępowane po pięć osób drutem kolczastym. Na placu Niemcy kazali im klękać twarzami w kierunku zgromadzonych. Najmłodszą ofiarą egzekucji był 15-letni Tadeusz Pieczykolan z Tereszpola[1].
Dających oznaki życia dobijał z broni podoficer Gestapo[4]. Jeden z mordowanych, mieszkaniec Tereszpola, krzyknął w kierunku rodaków: Zawiadomcie moją rodzinę[4].
Miejsce egzekucji upamiętniono krzyżem i tablicą z nazwiskami ofiar[3].
Przypisy
Bibliografia
- Józef Fajkowski: Wieś w ogniu. Eksterminacja wsi polskiej w okresie okupacji hitlerowskiej. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1972.
- Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939–1945. Warszawa: Książka i Wiedza, 1981.
Linki zewnętrzne