Efrem z Antiochii
| Data i miejsce urodzenia
|
V wiek
Amida
|
| Data śmierci
|
545
|
| Język
|
grecki
|
| Dziedzina sztuki
|
teolog
|
| Ważne dzieła
|
|
Tomy
|
Efrem z Antiochii (zm. 545) – mnich i teolog bizantyński, patriarcha Antiochii.
Życie
Efrem pochodził z Amidy w Mezopotamii. Był Syryjczykiem posługującym się greką. Za panowania cesarza Justyna I sprawował urząd namiestnika diecezji Wschodu, comes Orientis. Należał do najbardziej oddanych zwolenników polityki religijnej cesarza Justyniana I. W latach 527–545 był chalcedońskim patriarchą Antiochii[1]. Należy do głównych przedstawicieli neochalcedonizmu[2].
Twórczość
Twórczość Efrema jest dziś znana tylko dzięki świadectwu potomnych: Anastazego Synaity, Jana z Damaszku i przede wszystkim Focjusza. Focjusz pisze w swojej Bibliotece o trzech Tomach Efrema, choć analizuje tylko dwa z nich. Na pierwszy składały się listy duszpasterskie, naukowe i administracyjne oraz homilie. Cztery rozdziały drugiego Tomu wypełniała polemika z poglądami Sewera, patriarchy Antiochii w latach 512–518. Piąty zawierał odpowiedzi na 5 pytań dotyczących Księgi Rodzaju, które postawił Efremowi mnich Anatol. Z zachowanych fragmentów wynika, że Efrem był człowiekiem głęboko oczytanym w pismach Ojców Kościoła[1].
Przypisy
Bibliografia