Edward Hallett Carr (ur. 28 czerwca 1892 w Londynie, zm. 3 listopada 1982 tamże) – brytyjski historyk, dziennikarz i teoretyk stosunków międzynarodowych, oponent empiryzmu zawierającego się w historiografii.

Od 1916 do 1936 działał w polityce (m.in. brał udział w negocjacjach pokoju wersalskiego. Pracował w brytyjskiej ambasadzie w Rydze w latach 1925–1929. W latach 1941–1946 był zastępcą wydawcy „Timesa”. Później był opiekunem naukowym i wykładowcą w Balliol College w Oksfordzie, wykładał również w Trinity College w Cambridge.

W 1925 został odznaczony estońskim Krzyżem Wolności II klasy.

Jego najbardziej znane prace to:

• biografia Michaiła Bakunina z 1937
• A History of Soviet Russia:
  • The Bolshevik Revolution 1917–1923:
    • tom 1:1950
    • tom 2: 1952
    • tom 3: 1953
  • The interregnum 1923–1924
    • tom 4: 1954
  • Socialism in One Country 1924–1926
    • tom 5: 1958
    • tom 6: 1959
    • tom 7: 1964
  • The Foundation of Planned Economy 1926–1929
    • tom 8 razem z R.W. Daviesem: 1968
    • tom 9: 1971
    • tom 10: 1976
• The New Society 1951
• What is History? 1961
• 1917: Before and After 1968
• eseje From Napoleon to Stalin 1980.

• "Warunki pokoju": streszczenie pracy Edwarda Halleta Carr'a wydanej w Londynie w r. 1942., 1942.
• Historia – czym jest: wykłady im. George'a Macaulaya Trevelyana wygłoszone na uniwersytecie w Cambridge styczeń – marzec 1961, wyd. 2 oprac. przez R. W. Daviesa, przeł. Piotr Kuś, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo 1999, ISBN 83-7150-503-5.
• Kryzys dwudziestolecia 1919–1939. Wprowadzenie do badań nad stosunkami międzynarodowymi, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, Kraków, 2021, ISBN 978-83-242-3757-9.

Zobacz kolekcję cytatów z E. H. Carra w Wikicytatach

• Wolarski Wojciech (red.), Britannica Edycja Polska, tom 6, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 1998, s. 130.