Edgardo Franco, pseud. El General (ur. 27 września 1969 w Panamie) – panamski wokalista reggae (reggae en Español), aktor, producent muzyczny i filmowy.
Jego matka, Catalina pochodzi z Jamajki, a ojciec, Victor z Trynidadu i Tobago. Ma również 5 braci i 5 sióstr. W wieku 12 lat, Edgardo zaczął pisać piosenki, inspirowane sytuacją społeczną w której się wychowywał – stołeczna dzielnica Río Abajo – układał do nich także melodie. Nagrane na kasetach, udostępniał kierowcom, którzy odtwarzali je w pojazdach transportu publicznego. Po zdobyciu stypendium, w roku 1985 młody artysta przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie od roku przebywała jego matka. W Nowym Jorku, uczęszczał do Erasmus Hall High School (Akademii Sztuki i Muzyki Erasmus Hall) w Brooklynie. Studiował również administrację biznesu. W wieku 19 lat postanowił rozpocząć karierę wokalną. Przez 17 lat, jego albumom 32 razy przyznano certyfikat złotej płyty, a 17 razy platynowej płyty, zdobyły też kilka innych nagród[1].
Pierwszy jego utwór nosi tytuł Tu Pun Pun. Album Estás Buena zawiera przebój Te Ves Buena. W roku 1991 rozpoczął tournée po Ameryce Łacińskiej. W 1992 roku utwór Muévelo, jako mieszanka latynoskiego rapu i jamajskiego reggae, otrzymał nagrodę MTV Mejor Video Latino. Album El Poder del General z 1992 roku, zawiera przebój Caramelo.
W ciągu trzech lat stworzył nowe style muzyczne. W roku 1993 zdobył nagrodę MTV International Award (Lo Nuestro Awards). Zdobył też nagrody Premio Lo Nuestro, La Gaviota de Plata del Festival de la Canción de Viña del Mar i "Grammy Awards". Nagrody: MTV Video Music Award: Międzynarodowy wybór widzów (MTV International), był też nominowany do Nagrody Latin Grammy za najlepszy album – muzyka urban.
Edgardo Franco El General w latach 1996–1997 był producentem i aktorem w filmach: Grampa oraz Buscando un sueño[2].
W roku 2004 zakończył karierę muzyczną, a w 2007 roku, został Świadkiem Jehowy. Obecnie jest starszym zboru w Panamie oraz pionierem[3]. Prowadzi własny program radiowy Sal, Azúcar, Miel y Canela (Sól, cukier, miód i cynamon) w Radio Kids. W mieście Panama prowadzi fundację Niños Pobres Sin Fronteras (Biedne dzieci bez granic).
Dyskografia
- No Me Va a Matar (1988)
- Estás Buena (1989)
- Muevelo Con el General (1991)
- El Poder del General (1992)
- Es Mundial (1994)
- Clubb 555 (1995)
- Rapa Pan Pan (1997)
- Move It Up (1998)
- Grandes Éxitos (1998)
- Colección Original (1998)
- Serie 2000 (2000)
- Back to the Original (2001)
- IS BACK (2001)
- General De Fiesta (2002)
- El General: The Hits (2003)
- To' Rap-Eao (2003)
- La Ficha Clave (2004)[4].
Przypisy
Linki zewnętrzne
