Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu zdobył brązowy medal w biegu przełajowym (za Finami Paavo Nurmim i Ville Ritolą), a także srebrny medal w klasyfikacji drużynowej tego biegu, wraz z Arthurem Studenrothem, który indywidualnie zajął 6. miejsce i Augustem Fagerem, który indywidualnie był 8. Bieg był rozgrywany w upale i ukończyło go tylko 15 zawodników na 38 startujących. Johnson wystąpił na tych igrzyskach również w biegu na 10 000 metrów, w którym zajął 8. miejsce[1].
Johnson był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 5 mil w latach 1921-1923 oraz wicemistrzem na tym dystansie w 1918[2], a także mistrzem w biegu na 10 mil na szosie w 1921 i 1924[3].
Przypisy
↑ abcEarl Johnson [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-31](ang.).
W latach 1899–1932 bieg odbywał się na dystansie 10 mil (9144 m). Mistrzostwa miały charakter otwarty, co oznaczało, że mogli w nich brać udział zawodnicy z innych krajów.