PROFILPELAJAR.COM

Długi Henryk
	; Długi Henryk (Rostock, 2019)
Bandera	Niemcy
Właściciel	Schifffahrtsmuseum Rostock
	Dane podstawowe
Typ	żuraw pływający
	Historia
Stocznia	Schichau Werft Danzig; Neptun Werft Rostock
Data budowy	1905
Data wycofania ze służby	1978
	Dane techniczne
Nośność (DWT)	100 t (duży hak); 20 t (mały hak)
Liczebność załogi	14
Długość całkowita (L)	29,55 m
Szerokość (B)	20,45 m
Zanurzenie (D)	2,96 m
Wysokość (H)	50 m
Masa całkowita	900 t
	Napęd mechaniczny
Silnik	dwa silniki parowe
Moc silnika	134 kW
	Multimedia w Wikimedia Commons

Długi Henryk (niem. Langer Heinrich) – niemiecki żuraw pływający zbudowany w roku 1905 przez firmę Bechem & Keetman z Duisburga, który do 1945 roku znajdował się w gdańskiej stoczni Schichaua^[1]. Nazwa żurawia pochodzi od Heinricha Sahma – ostatniego nadburmistrza Gdańska i pierwszego prezydenta senatu Wolnego Miasta Gdańska, który mierzył około 2 metrów wzrostu^[2].

Opis techniczny

Długi Henryk o nitowanej kratownicowej konstrukcji i wysokości 50 metrów miał charakterystyczne, mocno zakrzywione ramię, którego wysięg wynosił około 20 metrów. Żuraw ważył około 900 ton, a jego obsługa liczyła 14 osób. Mobilność zapewniały mu dwa parowe silniki o mocy 134 kW każdy. Pływający na pontonie żuraw mógł podnieść na tak zwanym dużym haku ładunek do 100 ton, a na tak zwanym małym haku do 20 ton^[3].

Eksploatacja

Długi Henryk umożliwiał znaczne przyśpieszenie budowy okrętów, bo można było montować elementy kadłuba czy jego wyposażenia również od strony akwenu, a nie tylko stoczniowego nabrzeża. Żurawia użyto między innymi podczas akcji podnoszenia z dna polskiego torpedowca ORP „Kaszub”, który zatonął w Gdańsku w lipcu 1925 roku oraz podczas odbudowy mostów kolejowego i drogowego w Tczewie, wysadzonych w czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku, będącej pierwszym etapem II wojny światowej^[2].

Długi Henryk po zdobyciu Gdańska w marcu 1945 roku przez Sowietów został przez nich odholowany do Rostocku w radzieckiej strefie okupacyjnej w Niemczech (od 1949 roku Niemiecka Republika Demokratyczna). Tamtejsza stocznia Neptun Werft miała produkować wyposażenie dla radzieckiej floty – aby jak najszybciej wznowić produkcję przetransportowano tam w pełni sprawnego Długiego Henryka^[2].

W 1950 roku żuraw uległ poważnej awarii podczas podnoszenia z dna zatopionego statku – ramię doznało poważnego pęknięcia, ale szybko je naprawiono. W 1978 roku Długi Henryk został wycofany z eksploatacji i trafił do Muzeum Okrętownictwa i Żeglugi w Rostocku^[2]. W latach 2010–2012 dokonano jego remontu^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Langer Heinrich. Schifffahrtsmuseum Rostock. [dostęp 2024-06-08]. (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d Dziadek i Długi Henryk. Utracone symbole gdańskiej stoczni. Trójmiasto.pl. [dostęp 2024-06-08]. (pol.).
↑ Schwimmkran Langer Heinrich. SchiffsSpotter.de. [dostęp 2024-06-08]. (niem.).