Dworzec Białoruski (tyt. oryg. ros. Белорусский вокзал) – radziecki melodramat z 1970 roku w reżyserii Andrieja Smirnowa. Film ukazuje wydarzenia jednego dnia, spotkanie po przeszło 25 latach czterech byłych towarzyszy broni. Prosta opowieść o zwykłych ludziach, którzy przeszli wojnę i teraz wiodą życie zwykłych obywateli^[1].

Grupa weteranów wojennych, byłych żołnierzy 10 batalionu desantowego spotyka się na pogrzebie towarzysza broni, Walentina Matwiejewa. Kiedyś walczyli w jednym oddziale, ale po wojnie ich losy ułożyły się różnie. Jeden z nich jest dyrektorem fabryki, inny księgowym, kolejny dziennikarzem, a Iwan ślusarzem. Chcąc uczcić spotkanie bohaterowie wędrują po Moskwie w poszukiwaniu miejsca na biesiadę. Azyl odnajdują w domu Raisy, która także ma za sobą frontową przeszłość, a kiedyś darzyła uczuciem zmarłego Walentina.

• Jewgienij Leonow jako Iwan Prichodko
• Anatolij Papanow jako Nikołaj Dubinski
• Wsiewołod Safonow jako Aleksiej Kiriuszyn
• Aleksiej Głazyrin jako Wiktor Charłamow
• Nina Urgant jako Raisa
• Lubow Sokołowa jako Luba, żona Prichodki
• Nikołaj Wołkow jako zwierzchnik Dubinskiego
• Margarita Tieriechowa jako Natalia Szypiłowa
• Aleksandr Janwariew jako Sasza
• Nikifor Kołofidin jako generał Andriej Puchow
• Jurij Orłow jako Wołodia Matwiejew

• Dworzec Białoruski w bazie IMDb (ang.)
• Film na portalu kinoros. kinoros.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-06)].